Online Üye
Online Ziyaretçi
Kimseye anlatamıyorum da yine sana yazıyorum bunları. Kızar
mısın bana bilmiyorum ama kız, bağır hatta ama kal yerinde. Dur ki öylece daha
da artmasın gecenin karanlığı. Sensiz yürünecek gibi değil yollar hem benim gücüm
de kalmadı. Var mıydı desen onu da bilmiyorum. Şimdi varlığına böyle bir umutla
bağlanırken yokluğunun…
Düşünüyorum da elimde olsa ister miydim acaba seni bu kadar
sevmeyi? Özler miydim böyle? Yanından geçer miydim sevdanın? Ya da her neyse…
Elimdeymiş gibi sanki… Zaten ben en çok ellerimden nefret ederim hiçbir şey
onda olmadığı için…
İlk mesafeleri yok ederdim biliyor musun? Onca şeyden sonra
aramıza giren mesafeleri… Bakarsın bizde
mutlu olurduk böyle. Yılları saymazsak tabi. Tek bir cümle konuşamadığımız, bensiz
nefes aldığın zamanları. Ne çok derdi var hayatın bizimle böyle. Fark edememişim
bugüne kadar. Hiçbir şey yokmuşçasına yaşarken gözümü böyle açmak garip sanki
biraz. Tarifi yok, adı hiç yok. Bir bilinmezlik; aynı senin gibi…
Bu kadar kolay oluyor mu hani o hiç dilimden düşürmediğim
vazgeçmek? Kalbi hayatlarının güneşi ile çarpan herkese soruyorum. Hemencecik
oluyor mu? Ne kadar sızlıyor yüreğiniz desem anlatabilecek var mı bana? Ben
bile cevaplayamıyorum. Denemiyor değilim hani düşünüyorum sadece düşünüyor.
Kendime geldiğimde gözyaşlarımla birlikte gidiyor her şey. İşte o zaman
anlıyorum sesini birkaç saniye duymayı hiçbir şeye değişemeyeceğimi…
Bu kadar aciz mi diyorum sevdamız. Bitecek kadar hemen. Ve
bağırasım geliyor. Ardı sessizlik ve daha da derin düşmeme az kalan uçurumlar
artık. Oysa tutsan elimi, tutsan. Böyle olmaz biliyorsun değil mi? Hani
hatırlatayım istedim belki unuttuysan. Hala o umut içimde ve yıllar, yıllar böyle
geçer de ……..’m ben senden geçemem.
Bende istemezdim böyle olmasını demek istemiyorum artık.
Öyle çok tekrarladım ki. Ama sen benim yanlış zamanımın doğru insanısın ……..’m.
Ömrümsün sen hep , her şeyimsin en çok geride kalan hayatsın… Bitmesini hiç
istemediğim kitabımsın sen yapraklarını gözyaşlarımla ıslattığım… Son günüsün
yaşamımın. Öylesine hüzünlü ama öylesine düğün… Aşksın sen…
Hiçbir şey olmamış gibi devam edelim demiyorum. Sadece bırakma
beni diyorum. Terk etme vedalara. Artık biliyorsun ki gücüm yok. Senden başka
gidecek yerim yok. Yüreğinsiz yaşayacak günüm yok. Anla ve eğer görmediysen
şimdi tekrar bak gözlerime. Ama hiç kaçırmadan gözlerini, bir kere bile of
demeden. Tekrar bak yüreğime ama konuşmadan. Tut elimi şimdi bir ömür
bırakmadan…
Hadi sende yaz bana bir şey susmadan, Kelimeleri kırmadan
amaları hiç kullanmadan. Anlat sevgiyi anlat ki bende bileyim. Anlat ki görsün
herkes boşuna olmadığını sevmelerimin… Ama biliyorum yazmayacaksın,
konuşmayacaksın, bende susuyorum artık son sözlerimi söyleyip sana
“ Kimin gelip geçtiği önemli değil, ben ömrümü kurdum kapına.
İstesen de istemesen de oradayım işte, yanıbaşında ……..’m yanıbaşında…