Nasıl da mutsuzsun dökülen
yapraklar arasında.
Görmesinler
bilmesinler istersin,
bilmesinler yalnızlığını.
Suskunsundur…
Ne yapsan nafile,
işte; saklayamadın gün gibi aşikarsın
orada.
İkimizde biliriz ki
Ahde vefa kalmamıştır dostlarda.
Derin çizgiler doldursa da asırlık gövdeni,
kahredersin bu yalnızlığına..
Sen de ben gibisin
Bir mevsim hayat dolu, şen şakrak,
Bir mevsim hazan çöker üzerine
Sararıp dökülürsün
Tek tek.
Kim bilir?
Ne söylenmemiş sözler ne kahkahalar saklıdır
Kırık tahtaların arasın da,
Ne umutlar sararmıştır
İmkansızlıklar deryasın da,
Düşündükçe
Dalar gider gözlerin
Tanımadığın başka yalnızlıklara.
Kaç delikanlı buluştu sevdalısıyla
Kaç masum göz yaşları döküldü
Kırık tahtalarının arasına.
Elinden bir şey gelmedi
sustun…
İstemesen de şahit oldun ayrılmalarına.
Şimdi de ben geldim sana
Bak! hazan yaprakları döküldü
ayaklarımın yanına
Yürüsem ezilecek,
Kalsam beni kahredecek.
Aldırma sen bana
Alıştım;
Soğuk ve ıssız mevsimlerde,
yalnız yaşamaya
Gamze YAĞMUR