Boşluğa
göz bebeklerim
Gördükleri
çekeni olacak ipi
Dinle
!
Şiirin
lirinde ölümsel ezgiyi
Kasırga
kopması mozart dilli
Yüksek
dozlu çokgen duygu
Kökünden
sökülen çınar
Dışlayan
toprağın suyu aşkına
Hava
ateş dominant es…
Fa
fa fa la si mi do…do do do do do
Karanlığın
efendisi derin oktav
Bana
iyi davran yalvarıyorum…
Uyku
ver kâbussuz soğuk
Sonsuzluğa
yıkılırken ruhum
Bağışladığın
kadar ölümsüzlük
Yıldız
yıldız itibar omuzlarında
Bin
güneş ışığı
Bin
şimşek çakımı
Çıksın
kanatlarım omuzlarımdan
Fısıltısı
mezarın taş uykuya davetkâr
Alır
solgun rengimi sesiyle başka renge boyar
Söndü
karanlık, aydınlandı
Kapandı
aydınlık ağardı boşluk
Ağardı
ağardı ağardı….ağ – ardı…
Ey
umut yenilmedim sana
Zevkini
yaşa bekletenlerle
İmkansızla
oyunsa yaşamak
Bu
kez kurallar benden
Büyürken
kucağında tutamadıklarım
Yaşamaktan
önce ötesi
Erginleşti
salt ölüm
Utancın fahişesi sözlerim
Fa
diyez Es__________________
Mühür
vurulmadan dudağıma
Değişmeden
kendimliğim
Girmeden
rüzgar tüneline
Yenilmişliğim
Eski
bir bakıştan kuşkusuz geldim
En
içimin inancıyla
Son
kez sevgili
Ölüm
varlığında küçülür belki
Yumdum
gözlerimi
Dil
izin dilimde
Öp
korkma hayaller acıtmaz
Sık
sık unut sonra
Es________________________________
Adımla,
anılarda yürüseydi keşke
Hiçten
gelmemiş
Gitmemiş
hiçe gibi
Doğuşu
hata’ ya ; yokoluşu doğru
Dila
İzci - Dilemma Sancıları