Gelmesin namert güzel, güldürmesin yüzümü,
Zehir zemberek etti, gecemi gündüzümü,
Derdime ortak oldu, ruhumdaki tahassür,
Söyletmedi bir kere, söylenecek sözümü.
Sevgisini zerk etti beynime dirhem dirhem,
Yaralı yüreğime olmuyor şimdi merhem,
Bilmem hangi bahçede hangi bağbana esir?
Kâm alıyor felekten demek ki demi bu dem.
Vermedi gözlerinden bir kere nasibimi,
Çekmedi kalbimdeki kalbine bağlı pimi,
Asla! Hayır getirmez nereye sürersen sür!
Sevenleri ayıran hicran rotalı gemi.
Aşığa derman verir maşukunun kokusu,
Sevene zevki sefa yarla ölüm uykusu,
Tatlı rüyalarında görüyor beni zahir!
Gönül engerekleri kurmazsa düşe pusu.
Eyledi beni zebun dü cihanda âleme!
Yazmıyor aşka kelam, hükmüm geçmez kaleme,
Aydınlatmıyor artık ne güneş ne zevahir,
Mahkûmum leylalara, giriftarım eleme.
Eş olmadı kuşlara Ankaların yurdunda,
Şifa idi herkese, pişmiş kendi derdinde,
Öyle bir hesapta ki, ne tam sayı ne kesir,
Şimdi sevgi arıyor Kaf dağının ardında.
Hedef tahtası mıyım her gün vurur sözlerin?
Bir kere de bana bak, görmüyor mu gözlerin?
Gel artık kahrolası gel artık gönlüme gir!
Yüreğimden buzları ancak çözer közlerin!
Ankara – 02.07.2012
Ümit Zeki SOYUDURU
Şiirime sesiyle güç veren Sevinç İNAL hanımefendiye sonsuz teşekkürlerimle...