DEMEDİ DEME
Edep kumaşına
pazar arama,
İlk önce kendini
bürü efendi.
Çevrende bir iki
dostun var ama,
Arkandan konuşan
sürü efendi.
Elinde darbuka
dilinde gazel,
İlhamın sanırsın
gördüğün güzel.
Gizlenip rumuzla
kişiye özel,
Rahatsız etmenin
piri efendi.
Ne beynin ne dilin
adabı tanır,
Densizlik kalbine
vali atanır.
Attığın çamuru gören
utanır,
Masuma bulaşır
kiri efendi.
Sadakat bekleyen
eşi ezensin,
Menfaat nerede
hemen sezensin,
Şeytana satılmış
ruhla gezensin,
Kalmamış gözünün
feri efendi.
Dilinde iltifat
aklında hile,
Mazluma reva mı
verdiğin çile?
Gönlünde insanlık
mevtaysa bile,
Çok şükür bizdeki
diri efendi.
Aklarla süslenmiş
şakaklarımız,
Torunu sarıyor
kucaklarımız,
Sevgiyle tütüyor
ocaklarımız,
Tak artık vitesi
geri efendi.
Güvenme oyunda sahte
asına,
Kargalar toplanıp
güler yasına,
Yan bakan gözünün
tam ortasına,
Yumruğu patlatır
biri efendi,
Anında öpersin
yeri efendi.
Yıldız TOKSÖZ