Veda Zamanı
Sararmaya dönmüş Eylül yaprakları, sessizce ağlar
Mecalsiz ağacın kolları, tutarsa canı yanar
Biliyor ki bu mevsim gitme vaktidir
Ne kadar sarılsanda, taktir büyük yerdendir.
Diller kilitli, yollar engelli
Havada keskin bir yanık kokusu .
Son tren kalkmış perondan,
arkasında kayalara vuran martı sesleri bırakarak
acı çığlık düdüğü.
Anlamsız bekleyişler
umutsuz çırpınışlar .
Boşuna avaz, avaz
sessizce, haykırışlar
Kim getirebilmiş ki gideni.
Bambaşka bir nefes eylül zamanı
Dökülür, her yaprak ayrı bir ağıt
Her soluk ölüme bir adım
Her ölüm yaşama galip.
......................................gONCa
.....................................09.2012
(
Veda Zamanı başlıklı yazı
umut yolcusu tarafından
26.09.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
