Online Üye
Online Ziyaretçi
BÜTÜN HAYALLERİM GERÇEK OLDU.
Çocukluğum her zaman şarkılı türkülü geçti. Rahmetli babam Müzeyyen Senar’ın, Hamiyet Yüceses’in ve Abdullah Yüce gibi sanatçıların taş plaklarını dinlerken, kendisinin de sesi çok güzeldi; kendisi de çok güzel şarkı türkü söylerdi.
Demek ki, biraz da babamdan bana geçmiş. Ben de söylemeye başladım ve gençlik çağıma yetiştiğimde; bir içki masasına oturduğumuz zaman arkadaşlarıma dinletecek kadar yetenekli idim. Büyüdüm asker oldum. Askerliğimi yapıp Gaziantep’e geldikten sonra evlendim. Ömrüm memurlukta geçti. 27 yıl 2 ay memurluk ve idarecilik yaptıktan sonra emekli oldum.
Bütün yaşadığım süre içinde Rahmetli Fahrettin Aslan’a sempati duydum. Eğer parayı bulursam Türkiye'de bir tek rakibim var, O da geçmişin gazinocular kralı Fahrettin Aslan derdim... O vefat edince rakibim kalmadı derken, bu defa Gaziantep’in en yüksek yerinden üç bin metrekare yer alıp 25 veya 30 kat yaptırıp, en üst kata bir gazete açıp, hayatımı devam ettirmek istedim ama, elde hiçbir şey yoktur.
Yüce Allah'ın yanında her şey çok derler ya; demek ki gerçekten her şey çokmuş. Dediğim gibi bir yer aldım ve 30 katlı yaptırdım. En sevdiğim bir dostumu gazetenin yazı işleri müdürü yaptım. Altına son model bir Mercedes verdim. Şoförlük bilen, tahsilli bir bayanı emrine verdim. Bayan hem şoförlüğünü, hem de sekreterliğini yapıyor. Arada sırada da yorum bu "Ayaz büyük adammış" diye, benden söz ediyor. Hayatımızı son sürat yaşarken uykudan bir uyandım ki, hepsi bir rüyadan ibaretmiş. Vay anasını dedim kendi kendime.
Ahmet AYAZ