BEN ÝNSANIM

Varlýk yokluk arasýnda bir çizgiyim.

Öyle ki;
bazen varlýðým,
bazen yokluðum dava olur.
Tüm zamaný ben iþgal eder,
ben yorarým tarihi.
Giderken; ardýmda kalýr,
uç uca ulanarak.
Ben insan;
ben, bir eylemim aslýnda.

Gerçeðin özünde,
ben sosyal bir varlýðým.
Hayatta olmasý gereken;
telâþým, uðraþým, kavgayým, barýþým.
Çünkü;
ben insaným.

Dünyanýn varlýðýnda da, yokluðunda da bir nedenim.
Çözümde, çözümsüzlükte, benim ellerimde.
Dünyayý o kýsacýk sürede,
istediðim renge boyarým.
Tüm renklerin boyasý,
benim fýrçamýn ucunda.

Ben baþka bir eylemim,
fizik ötesi deðil ama,
gözüm bir olay,
elim bir olay,
aklým bir olay,
Hele hele dilim,
bambaþka bir olay.
Eylemle hasýl olmuþ,
eylemle gelmiþim bu güne.
Kýsacasý
ben insaným...