Dileklerin Çocukları
Biz küçük bedenlerdik şu ıssız sokakta
Bulutların gökyüzüne verdiği şekil gibi,
Zamana şekil veren minik yüreklerdik.
Dilediğince koşan, gülen çocuklardık.
Sonra bir rüzgar çıktı!
Göklerdeki şekilli bulutlar kayboldu önce,
O uzun, şekilli zaman akıp gitti.
Desenlerdeki çizgiler yok oldu bir bir.
Derken sonra, o zamanımızı çalan rüzgar,
Kötü bulutları getirdi hayallerimizin üstüne.
Onlar karaydılar, kapkaralardı! Kimseye acımazlardı!
Bize de acımadılar; ateş açtılar üzerimize.
Ve bu coşkun sele kapılıp giderken hayallerimiz,
Ardından gözyaşıyla bakmak düştü bize de.
Hem parlayan güneşi de yuttu da gece,
Yıldızlara kaldık yollarda umutlarımızı ararkene.
O sislerde çöktü geceye!
Yıldızların gülüşü soldu yüzlerinde de, ay dede ağlamaya başladı.
Sessizlik hakim oldu yüreklerimize.
Tüm nasır oldu içleri.
Sonra kanama durdu.
Biz artık fırtınanın büyüttüğü eski çocuklar, yeni büyüklerdik.
Bundan böyle hiç içten gülmedik.
Siz rastladınız mı o küçük kalplere?
Ben onları arıyorum.
Kaybettim çocukluğumu,
Ona bakınıyorum
(
Dileklerin Çocukları başlıklı yazı
esra çiğer tarafından
28.10.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
