Anýmsýyorum da ‘af’ dileyen insanlar hep bir cümlede ifade etmiþler piþmanlýklarýný…Oysa destanlýktý af- fedebilmek!

Oysa kiþi affedebilmek için önce kendini affetmeliydi… Yine bizlerdik, karþýya verilen cesaret için onu suçlayamazdýk…Biz diyorum çünkü ben de Af-edemem kendimi!!

Korktuðumdan mý yoksa affetmeyi sevmemem mi bilemiyorum…Baþta söylediðim gibi ‘oysa kiþi affedebilmek için, önce kendini affetmeliydi’’çünkü karþýmýzdaki  insana o cesareti veren bizlerdik!

Biz o rahatlýðý sunduk , ne olursa olsun sevgi hep kurtarýr derler… Günümüzdeki iliþkiler de veya büyükannemin zamanýndaydý bilemiyorum buna inananlar var hala!

Ben buna inanmýyorum Af-dilemek alýþkanlýk haline geldi! Hatta buna saygý duyulmasýný isteyenler bile var! Öyle bir boyuta geldik ki aldatan adamlar veya kadýnlar af-edilmedikleri için aldattýklarý kiþileri suçlar oldular!Düþünebiliyor musunuz baþkasýnýn sevgi yolsuzluðundan dolayý mecbur olduklarý için Af-ediyorlar…Bu af-dileyen insanlar sevgiyi öne sürüyorlar , çocuklarý ve toplumu...

Bu durum nasýl devam edilebilir ki ‘ayrýlýk insanlarý öldürmez ama gerçekler!’ Gerçekler unutulacak mý , Af-ettiðiniz için sevginiz mi tazelenecek ?Yamalandýkça bir taraftan patlak veren çuval gibi olunacak nezerecek  duygular…Ve siz hiç bir þey yapamayacaksýnýz! Af-ettiðiniz kiþiye sadece cesaret olacak çünkü bir kere af-eden bir kez daha yapacaktýr, karþýnýzdaki sizden daha kurnaz bunu bilmenizi isterim! Ondan sonra ne toplum kalýr ne çocuklar, sevgiden bahsetmiyorum bile!

‘Ayrýlýk öldürmez, gerçekler öldürür ‘ sinsi nükseden bir hastalýk gibidir…Solmuþ anýlarýnýzý canlandýrmaya çalýþmayýn baþkalarý için kendinizden vazgeçmeyin ve unutmayýn ‘Siz, siz olabilmek için yeterince bedel ödediniz… ’ Esnek düþüncelerden vazgeçmenizi istemiyorum ama sinsi bir hastalýkla savaþýn eðer bir yola baþladýysanýz, Af-ettiyseniz! Hastalýðýnýz nüksetmeden savaþa baþlayýn çünkü karþý taraf  af-dileyecek yeni  cesaret kýrýklarýnýzýn peþinde!

Demem o ki ; af-etmek zor mesele, insaný affetmek deðil de gerçekler bitiriyor…!