Online Üye
Online Ziyaretçi
en çok ölünce korkar insan...su,toprak ve hatta gök...korkar ölümden sonra en çok.
ve gidenlerin ardından bakar iki göz...
ne çok sevilmiş meğer,ne çok aldanmış yaşarken o giden.
sahi farkında mıydın ölmeden önce ne çok korkutmuştun ?
bilir miydin yahut ölmeden önce ne çok sevilmiştin ?
en çok ölünce korkar insan...hatta ardı sıra iki göz... korkar ölümden sonra en çok!
en çok sana dönmüştüm yönümü
çocuktum sanki hala
ve en çok sen öpmüştün alnımdan,
erkendi tanımam ölümü
hayal miydi yoksa
ölüm ya da öpüşün
bir sarhoşun ikindi vakti sesiyle özledim desem şimdi
ve bir kaç teknenin dibinde sızdırsam senli anları hani
kıbleye çevirsem yine yüreğimi
gelir misin annem
bilirsin ben sana hiç gel diyemedim
duyar mısın şimdi annem
beni sana anlatacak bir şiir olmalıydı bu
seni bana getirecek yahut!
hazirana gebe bir günken bu gün
ekime dönecek nafile yine her bir gül
ipi dolanmış boynuma yağmurun
sesi yüreğimin,yeri göğü inletiyor
giderken kaç gelincik ağladı ardından bir bilsen
kaç küstüm çiçeğini söktüm derinlerimden
yüzümü sana döndüm ya şimdi annem...
bir tek sedan yeter!
tüm yıldızlar ayak ucuma serili
aç kollarını hatta eskisi gibi
beni sana anlatacak bir şiir olmalıydı ya bu
olmadı...beni sana getirecek belki...
seni bana getirmesi bir hayal çünkü!
en çok ölünce korkar insan...
en çok ölenin ardından ölür/özler insan...korkar özlerken ölmekten en çok !
23.05.2011/A.gül