Dertlerin süzgecinden mutluluk emiyorum,

Gülmeyi, güldürmeyi yeniden öðret anne.

Kinler alevleniyor, kavga istemiyorum,

Sevmeyi, sevilmeyi yeniden öðret anne.

Gittikçe azgýnlaþan, hýrslarýma sayaç tak,

Karanlýktan sýðlaþmýþ beynime bir çýra yak.

Kâbuslardan kaçmaktan, tatlý düþ görmedim bak,

Öfkeleri yenmeyi, yeniden öðret anne.

Canlýlara muhabbet, þefkatle yaklaþmayý,

Sadakati, vefayý, kardeþçe paylaþmayý,

Daha dik yürümeyi, daha gür konuþmayý,

Kendime güvenmeyi, yeniden öðret anne.

Aydýnlýk yarýnlarýn altýn çocuðu adým,

Dizlerinde uyudum ve omzunda aðladým.

Vicdanlar susturuldu, ben gözümü baðladým,

Mücadele etmeyi, yeniden öðret anne.

Yine masallar anlat, barýþý müjdelesin,

Kâinatýn ritmini taþýsýn, ninnilerin.

Baðrýna bas üþüdüm, ýsýtsýn gülüþlerin,

Hak almayý, vermeyi yeniden öðret anne.

Hayallerle gerçeðin karýþtýðý dünyada,

Arzular uykularda, umutlar kör rüyada.

Hayat devam ediyor, yaþlý dünya riyada,

Bir nefesin kadrini, yeniden öðret anne.

Ak sütün ile besle, sevgi var mayasýnda,

Þu yüreðimi yýka insanlýk hayâsýnda

Solmaz renklere beze hakikat boyasýnda,

Þaþmaz bir adaleti, yeniden öðret anne.

En az bedenim kadar, ruhuma da þekil ver,

Yapraklardan süzülen zümrüt ýþýk oluver.

Masum gözyaþlarýna merhamet ol, doluver,

Dertliyle derlenmeyi, yeniden öðret anne.

Özcan Ýþler