Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir çok adım vardı anneannemin dilinde!
Bazen ''sarı gülüm'' derdi,
Bazen ''gökçenim!''
Çok güldüğümde kayardı dudakları yana!
''İştah şurubum'' derdi gülümseyerek!
Bazen sıkıca sarılırdı bazen kaşlarını çatardı!
Bazen de sessiz, sessiz ağlardı!
Sanırdım ki benim yüzümden ağlıyor!
Boynum bükülürdü.
Gözlerim süzülürdü!
Otururdum sessizce,
Anneannemin dizlerinin dibine!
Dokunurdum nasırlaşmış ellerine!
Sayardım içimden parmaklarını!
Görsün isterdim beni!
Sevsin isterdim.
Anlardı hemen derdimi!
''Sulu gözlüm, ince ruhlu narin kızım
Kıyamam seni''derdi!
Sıkıca sarılır;
''Sen benim bir tanem, hayatımın anlamı,
gözümün nuru, kalbimin sesisin!
Sen benim her şeyimsin''derdi.
İşte o an bilirdim ki
Ben anneannemin kızıyım!