Elimin Yordamı Sen
Her neye dokunduysan; adını efsun koydum
Kokun elimde hala, güller kokladığımda
Kayan gök taşlarından, vuslat çukuru oydum
Elimin yordamı sen, aklı yokladığında
Döşümde ki nakıştın, göç edip gittiğinde
Meczup çömez hallerim, tamamen ittiğinde
Arama desem yalan; nefsimde yittiğinde
Elimin yordamı sen, aklı yokladığında
Ne var arasan sorsan; nefesini özledim
Serenat gergefinde, seni candan gözledim
Canımda gizlenensin, bahtım ile sözledim
Elimin yordamı sen, aklı yokladığında
Yine Eylülde gelsen, hasretin yavan geldi
Tabuları bir delsen, yaban; her zaman eldi
Hallaç pamuğu sevdan, büründüğüm saf yeldi
Elimin yordamı sen, aklı yokladığında
Zikrinde dua ismim, bilmediğimi sandın
Gizli takiplerdesin; an dedimde mi andın
Gururuna yenilme; işte o zaman yandın
Elimin yordamı sen, aklı yokladığında
Sayısız şiirimde, bülbül vuslat arıyor
Lal rengi küs çiçeğim, yarasını sarıyor
Gönlümün seyri sensin, yolum yare varıyor
Elimin yordamı sen, aklı yokladığında
(
Elimin Yordamı Sen başlıklı yazı
GülsenTunçka tarafından
24.12.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
