Otuzüç Can
İçim yanıyordu, hayat yanıyordu, hasret yanıyorduYanıyordu kahpe şehir, güllerini de yakarak.
Adı otuzüçtü meçhule giden geminin,
Yoktu pusulası;
Zaten ezelden çizilmişti rotası.
Pir sultandım; idam sehpasına gururla yürüyen,
Hasrettim; onbinler önünde aşka gelen.
Muhlistim; en sevdalı türkülere yakılan,
Nesimiydim; barışa, barış güvercinine hasret
Çocuktum, daha büyümeden cehennemi gören.
Hasret, hasret, hasret
Nasıl dindirmeli ki seni
Hasret mi duymalıyım, utanç mı olmalıyım karanlıkta
Otuzüç candı, otuzüç güldü dalından koparılmış
Madımadıktı adı dalında soldurulmuş gülün
(
Otuzüç Can başlıklı yazı
DerviŞ tarafından
25.12.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
