Neleri özleriz hayatýmýzda; sevdiklerimizi mi, sahip olduklarýmýzý mý yoksa sahip olmak istediklerimizi mi? Birde sahip olamadýklarýmýz vardýr ki, özlemden öte bir þeydir onlara karþý hissedilenler… ne olduðunu anlamazsýnýz davetsiz misafir misali gelir oturur baþ köþeye… Neydi benim sahip olmadýklarým diye düþünmeye baþlamýþsýnýzdýr bile neler olduðunu anlamak adýna. Aslýnda her þey acýk seçikken göremezsiniz olan bitenleri. Gelen misafirdir aslýnda olup bitenler. Gözlerinin içine bakarsýnýz gözlerinizin en renkli yerleriyle ama göremezsiniz ya da görmek istemezsiniz kendini apaçýk ortada sergileyen þeyleri…

Zaman geçer, günler geçer, takvim yapraklarý bir bir yýrtýlýr ama sýz hala anlamazsýnýz neler olup bittiðini.

Aslýnda zamandýr size en büyük kötülüðü yapan ve eline geçirmiþtir sizi bir kez daha, aslýnda zamandýr bütün bu özlemlere sebep, birlikte bir ömür varken ortada yaþanmak üzere zaman engel olur yaþanýlasý bu güzel duygulara. Zaman geçtikçe kazandýðýnýzý sandýðýnýz zaman ömürden mutlulukla geçmesi gereken günler demekti belki de. Belki de bu günlerdi özlediðiniz sahip olmak istediðiniz hayalini kurduðunuz o muhteþem günlerdi zamanýn gölgesinde bekleyen sizi… Zamaný gelmiþken zamansýzlýðýn içindeki yaþanmasý gereken günlerin, daha fazla zaman kaybetmeden farkýna varmalý zamanýn geçtiðinin ve yaþamalý bir zamanlar diye baþlayan masallara konu olmamak için… Ve masallarýn giriþini deðiþtirecek, yeni bir masal yazdýrmak adýna yaþanmalý aþkýn en güzel hali