sen, gönül bahçeme ektiğim
taze bir fidan gibiydin.
büyütüp yeşertemedik sevgimizi
soldurduk, kuruttuk acımasızca
çekip gittin bir veda bile etmeden
ben seni değil, sen beni kaybettin
ve böyle olmasını sen istedin.
sardı karabulutlar her yanımı
bilebilseydin içimdeki fırtınayı
anlasaydın, seni ne kadar çok sevdiğimi
gelebilseydin, gururunu bırakıp bir kenara
olurmuyduk böyle
artık
kapandı gönül kapım açılmamacasına
görmemek için bir daha seni
dinmek bilmiyor içimdeki hasretin
istesem de elimden bir şey gelmiyor..
hep seni düşünüyorum, uykusuz gecelerimde
üşüyorum ayazda kalmış bir kuş gibi
dipsiz kör kuyuda kaskatı kesildim
yanımda olmasan da seni sensiz yaşıyorum.
başka limanlara yol almak istiyor artık bu gemi
kırdım aynaları görmemek için seni
gömdüm anıları bir bir yüreğime
açtım ufuklara yelken gidiyorum...
Refik
İstanbul
(
Küllenen Aşk başlıklı yazı
keskin2011 tarafından
2.01.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
