Fatma Kadının Öyküsü
Kader
deyip geçtiler şu benim alnımdaki kara yazıma.
Silinmez
dediler.
Uğraşma
dediler durdular yazıma.
Vurdular
kırdılar bana,
Ben
alnımdaki kara yazım yüzünden ağlarken.
Kader
deyip geçtiler şu benim alnımdaki kara yazıma.
Beladan,
belaya sattılar beni.
Neler
geldi neler, genç yaşımda hayatta başıma.
Vurdular,
kırdılar deli ettiler beni deli.
Kara
kaderime gece gündüz demeden ağlarken.
Kader
dediler geçtiler benim alnımdaki kara yazıma.
Silmeyi
denedim alnımdan olmadı
Kaçmaya
çalıştım yine olmadı
Bir
şeyler oldu sonunda benim aklıma.
Elimde
sigaram pencere önlerinde kara, kara düşünürken.
Kader dediler geçtiler alnımdaki kara
yazıma,
Şu çaresiz derdim yüzünden
Dediler ölüm artık sana yakın, hak oldu
bak sana.
Ve bir gün kapım çalındı,
Gülerek girdi ölüm kapımdan,
Ben
onu davul zurna ile onu, kapımda beklerken.
Not : Öyküsü
denemelerim bölümündedir
teşekkürler.
A. Yüksel Şanlı er
09 Ocak 2013
Antalya.
(
Fatma Kadının Öyküsü başlıklı yazı
Ahmet Yüksel tarafından
9.01.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
