Güneþten yoksun buz tutmuþ bir sabahtý elimi býrakýþýn;
ocaklardan bir gündü.
Ýyi hatýrlýyorum genç yüreðimin titreyiþi soðukdan deðildi
Yýlar sürecek bir vedanýn sahnesiydi
Benim istikbalim için mecbur olduðunu söylüyordu dilin
Nedense gözlerimden gözlerini kaçýrmaný algýlayamýyordum
Aklým kabullenmiyordu bu zorunlu gidiþi ...

Genç bir fidandým hayatýmdan çýktýðýýnda
Þu an ise minik ellerimi tuttuðun yaþtayým
Baþýmda üç tel beyazý kapatan sarý saçlarým var görmediðin
Geçen onca zamana raðmen solmuþ fotoðrafýn yastýðýmýn altýnda
Son içtiðin sigarayý ise hatýra defterimin arasýnda çekmeceme gizledim
O çok kýymetli kitaplarýný vermedim kimselere
Bir gün gelir yine okumak istersin düþüncesiyle
Romanlarý severdin, en çok da devrimcilerin kitaplarýný ezbere bilirdin
Zaten bu kitapkurdu halim de senden hediye
Bir kez kaleme alýþdýrdýn bak daha ileri gitim yazýyorum artýk bilmiyorsun….

Farkýnda mýsýn ne çok yýllar geçti benden uzakda saymadýðýn
O çiçeðim dediðin fidan boylu kýz deðilim
Büyüdüm deðiþdim
Kimi zaman tekin olmayan yollardan geçtim
Bazen çürük köprüleri arþýnladým, zamanla düz yollarý da öðrendim herkes gibi
Hayatta kendi çizgilerimi çektim
Daha yeni yeni olgunlaþdým
Nice hadiseler gördüm geçirdim..

Gidiþler geliþler oldu olmasýna fakat;
Umutla beklediðim o yolcu inmedi hiçbir uçakdan
O kin beslediðim “buzlar ülkesi”nden hiç gemi gelmedi bizim limana
Neden acaba?

Oysa söz vermiþdin habersiz býrakmayacakdýn
Üç ay vakteydi dönüþün ; on beþ yýl vakit oldu yazýk….
Güya çok özendiðin çiçeðin düðününe bile gelmedin
Kendi þenliklerinde, baþka bayramlarda kalakaldýn.
Sen ilk sevdiðim adamdýn
Babamdýn!!!!
Ben senin en deðerlindim
Þimdi ise karýndaþým olmayan bir kardeþdir gözbebeðin
Bil ki:
Ben büyüdüm ve sen benim gözümden düþdün!

Nazlý TOLUN