.

                  107.Y  A  K  A  R  I  Þ

         Otuz  sene  dile  kolay , bir  yastýðý  paylaþtýk ,

         Nice  badireler  atlattýk ,  mutluluða  ulaþtýk .

         Son  bir  sene  içinde  kader  aðlarýný  ördü ,

         Bunca  insan  içinde  TÜMÖR  seni  mi  gördü ?

         Ameliyat  dediler ,  saatler  geçmez  oldu ,

         Endiþe ve  üzüntü  yüreðimi  doldurdu .

         Doktorlara  sormadan  melül ,mahzun  bakardým.

         Defalarca  TANRIYA  þifa  diye  yakardým .

         Zaman  oldu  seni,  üzdüm ,  affýný  dilerim .

         Gözyaþýmý  tutamaz  mendil  yetmez  silerim .

         Evimizde ,  her yerde  birlikteyiz  sanki ,

         Sensiz  nefes  almak  bana,  öyle  yavan ki .

         Ben  þimdi  sensizim  ,  dayanacak  dalým  yok ,

         Bu  dünyada  yapayalnýz ,  sevgilim  yok ,yarim  yok .

         Ýsterim ki  seninle  ben  de  hemen  öleyim ,

         Hasret  kalmam  gül  yüzüne ,  her  an  onu  göreyim .

         TANRI  duymuþ  yakarýþý ,  gönül  sesimi ,

         Anladým  ki  baðýþlamýþ  bana , güzel  eþimi .

         Açar ,  açmaz  gülümsedi  yeþil  gözleri ,

         Tutuþunca  ellerimiz ,  ‘þükür’ oldu  sözleri .

(Þiirlerime  güzel sesiyle deðer kattýðý için

 Güzin hanýma teþekkürler)