TABİAT VE İNSAN

Nice başını kaldırmış dağlar gördüm

Yüksek mi yüksek, başı duman olmuş

Havasından geçilmez, rüzgarı bol

Aklar düşmüş tepesine, neylersin

Lakin içi kaynar, dayanmadı mı?

Fışkırır ateşi, yakar etrafını

Hey dağlar hey, başınıza kar yağmış

Yücelikten mi bilmem hasretten mi?

Yoksa, yoksa çektiklerinizden mi?

Dertlerime dağlar bile dayanmaz

Der insan, siz ne söylersiniz?

Ateş yaktı içimi volkan oldum

Tabiatı çok severim, dağı, ormanı

Denizi, bulutu, yağmuru, karı

Geldi mi yaz, müjdeler sonbaharı

İlahi iradenin tecellisidir bu

Hayatı böyle kılmış, kışı, baharı

Havası, suyu olmayanı neylerim

Ey insan! Oku kendini, tabiatı

Dikkatle incele bu ilahi sanatı

Her şey fani ama heder etme hayatı

Tefekkür et etrafındaki halatı

Düşün çevreni, iyilikte kullan takatı

Böyle olmuştu toplumların sadatı