Hâfýz Âsým Efendi  , Dolmabahçe Sarayý’nýn büyük salonuna girerken çok heyecanlýydý . Huzura kabul edilmesi için izin beklerken kulaðýna gelen bazý cümleler yüreðini titretti : “ “  Kur’an , nihayet serbest vezinde bir þiirdir . Allah tarafýndan vahiy edilmiþ olamaz . Muhammed’in kendi sözleridir .”

Hâfýz Âsým Efendi , güzel sesli , güzel yüzlü , mûsiki bilen ve güzel Kur’an okuyan bir gençti . Görev yaptýðý Beyazýt Camiinde daha birkaç gün önce Mehmet Âkif’in meþhur ‘Gece’ þiirini çok güzel bir âhenkle okumuþ , dinleyenler çok beðenmiþlerdi .

Yýl 1931 . Mustafa Kemal , uzun zamandan beri yapmayý düþündüðü bir devrimin hazýrlýklarý ile meþgûl . Namazda okunan Kur’an sûrelerinin yerine Türkçesini koymanýn yollarýný arýyor . Dolmabahçe Sarayýnýn meþhur sofralarýnýn son günlerde konusu bu .

Cumhurbaþkaný , âdeti olduðu üzere konuyu açarak  seçkin davetlilerin  tartýþmalarýný dinlediði sohbetlerin bu geceki konuðu genç bir  hâfýzdý . Daha önceki gecelere tavsiye edilen hâfýzlar dinlenmiþ o gece sýra Hâfýz Âsým Efendi’yi gelmiþti .

Mustafa Kemal , Hâfýz’ý karþýsýna oturttu . Genç adamýn görünüþü ve edepli tavýrlarý hoþuna gitmiþti . “ Türkçe Kur’an “ hakkýnda ne düþündüðünü sordu .

 Hâfýz , mahcup bir eda ile bu konuda fikir yürütecek bir bilgi düzeyinde olmadýðýný ifade etti .

 “ Bir tecrübe edelim “ diyerek , eline “ Ýsra “ suresinin tercümesi verildi . Hâfýz Âsým , korku ve itina ile ilâhi okur gibi tercümeyi okumaya baþladý . Okumayý bitirdiðinde herkes beðenmiþti .

Bakalým bu genç , üslûbu ve güzel sesiyle Kur’an’ýn aslýný nasýl okuyacaktý ? “ Haydi ; þimdi sen de istediðin sûreyi Arapça olarak oku ! “ dediler . O ana kadar sandalyede oturan genç Hâfýz , birden toparlanýp , koltuðun üzerinde ayaklarýný altýna alarak diz çöktü .

Gencin bu hareketi Mustafa Kemal’in gözünden kaçmadý . Gözlerini Hâfýz’a dikerek  “ Kur’an’ý Türkçe okurken ayaklarýný uzatmýþtý ; þimdi diz çöktü . Anlaþýlýyor ki önce okuduðunu Kur’an saymýyor . “ dedi .

Âsým , ne söyleyeceðini bilemedi ; Allah’a sýðýnarak “ Paþam , bu bir alýþkanlýktýr . Hareketimi düþünerek yapmýþ deðilim . Fakat ne yalan söyleyeyim ; kanaatim söylediðiniz gibidir . “  cevabýný verdi .

Mustafa Kemal’in bakýþlarý biraz yumuþadý , biraz da gençteki taassuba acýyarak “ Herkes kanaatinde hürdür ; yeter ki bu kanaatler samimi olsun Genç Adam ! “ dedi .

Hâfýz Âsým , hiç seçim yapmadan bir anda kalbine doðan bir bölümden okumaya baþladý ; okuduðu ‘ Hakka’ suresiydi . Kur’an okunurken sofradakiler huzursuz olup kýpýrdanmaya , Arapça bilenler  aralarýnda meali fýsýldaþmaya baþladýlar . Mustafa Kemal ayaða kalkmýþtý . Hâfýz da sustu .

Okunan bölümün anlamý þöyleydi :

 “  O KUR’AN  , þerefli bir Peygamber’in Allah’tan aldýðý sözüdür . O bir þairin sözü deðildir . Ne de az inanýyorsunuz ? Bir kâhinin sözü de deðildir . Ne de az düþünüyorsunuz ?  O , âlemlerin Rabbi tarafýndan indirilmiþtir . “

Sofraya bir ölüm sessizliði çöktü . Paþa’nýn sinirlendiði anlaþýlýyordu .

-   Bu Hâfýz , sade hâfýz deðil ; ayný zamanda diplomat … Bizim biraz evvel konuþtuklarýmýzý muhakkak duydu . Þimdi Kur’an’la bize cevap veriyor .

Hâfýz Âsým , korku ve heyecanla kendini savunmaya çalýþtý :

-   Paþam , ben hâfýzým ama Kur’an’ýn manâsýna maalesef vukufum yoktur . Bilmeyerek size karþý gelecek bir þey yapmýþsam bu benim eserim deðil ancak Allah’ýn bir tecellisidir .

Genç Hâfýz sarayýn dýþýna çýktýðýnda yüzüne çarpan soðuk kýþ rüzgârý ile dünyaya yeniden gelmiþ gibi oldu . Kur’an-ý Kerim’den okuduðu bu bölüme kendi de þaþýyor , etraftan gizlediði göz yaþlarýný silerken  “ KUR’AN , KENDÝNÝ MÜDAFAA EDÝYOR  “ diyerek mýrýldanýyordu .