bak yine yoksun sen yanımda
beni sensiz yaşıyorsun her anında
beni benle yaşa içimden geçenleri bilmesende
solan beyaz sayfalar bir bir tükensede
seni düşünür seni özlerim ben
sevgilerin özlemlerin en derinliğinde
telli duvaklı beyaz gelinlikler içerisinde
sen de beni sevseydin ne olurdu
çölde açan bir çiçek olsaydın eğer
seni kaybetmemek için
göz yaşlarımla sulardım seni
gözümden damlayan yaş olsaydın sen
seni kaybetmemek için hiç ağlamazdım
içime öyle hapsetmişim ki seni
ve senle öyle doluymuşum ki
yokluğunda anladım çaresizliğin sensizliğin ne demek olduğunu
sen giderken canımı acıtarak arkana bakmayarak
hiç umursamadın yok saydın ve gittin
şimdi soruyorum kendime
seni bu kadar nasıl sevdim
bu kadar nasıl bağlandım sana
kızıyorum şimdi kendime
cevabını bulamıyorum sorumun
tek bildiğim çaresizliğim ve sensizliği öğrenmem
kim bilir hangi akşam ben de güneşle söneceğim
son suyumu içecek seni görmeden öleceğim
senden geriye bir gözlerin kaldı bir de acı sözlerin
yüreğim de yüreğin vardı şimdi yalnız hatıran kaldı
aynı gök yüzün de ayrıydı seninle batan güneşim...
Refik
09.02.2013
İstanbul
(
Yokluğunda Anladım başlıklı yazı
keskin2011 tarafından
10.02.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
