YANAR HEP ÝÇTEN ÝÇE

Ne gam çeker yüreðim düþse ateþe bile
Uðrunda köze dönse donar hep içten içe
Ne dert eder kendine çekse her zaman çile
Bakýp maziye seni anar hep içten içe

 
Ne gülleri görürüm þafak vakti açarken
Bülbülleri duyamam uzaklarda uçarken
Ne sýzlayan gönlüme tabipler baksa erken
Saramazlar yaramý kanar hep içten içe
 

Ne Leyla’ya benzesem çölde gezip dolaþsam
Bulmak üzre Mecnun’u daðlar tepeler aþsam
Ne de Ferhat misali varýp suya ulaþsam
Bir yudum suyla derdim diner hep içten içe
 

Ne bir nehir misali þehri ikiye bölsem
Boz bulanýk suyuna dalýp, boðulup ölsem
Ne koþarlar imdada suya dalýp kaybolsam
Yüreðim anaforda döner hep içten içe

 
Ne,zaman fokurdayýp duygular kaynamakta
Yanardaðdan püsküren, lav gibi oynamakta
Ne beden sallanýrken buz daðýnda hamakta
Sönmez asla ateþim yanar hep içten içe
 

Ne çöllerde akarken kývrým kývrým kývrýlan
Nil’deki Firavun’un þaþýrdýðý o yýlan
Ne Musa’nýn asasý ne Kýzýldeniz yalan
Tarih hakikatleri sunar hep içten içe
 

Ne bu zaman ve ne de bundan sonra gelecek
Benim bahtsýz gönlüm mü bu dünyada gülecek
Ne bir ferman çýkacak þu yazýmý silecek
Güneþ doðmadan çýram söner hep içten içe