Anne
Yüzünde, acıların eksilmez izi,
İçinde, tükenmek bilmez sızı var.
Yüreğini kavuran kor ateşlerin,
Hiçbir an sönmeyen közü var anne.
Hasreti dinmeyen göz uçlarında
Adına annelik denen yazı var.
Süpürge ettiğin ak saçlarında
Yılların çıkmayan tozu var anne.
Kim bilir, içinde ne üzüntüler,
Kimlerin yaralayan, kıran sözü var.
Sevgine karşılık ararsan eğer,
Verdiğin her şeyin azı var anne.
Bu yaşa getirmiş olsan da bizi
Gözünde şefkatin parıltısı var
Kaldırmaz yüreğin hasretimizi
Sen hala kendini üzüver anne.
Paramparça olan yürek yaranın
Üstüne, bir acı daha kazıver.
Evlat acısıyla dolup sol yanın,
Gözüne yaşları diziver anne.
Bana ver, içerini yakan ateşi,
İçinde sönmeden duran közü ver.
Bana ver, gördüğün en korkunç düşü
En acı duyduğun sözü ver anne.
Kırılsın kollarım, lal olsun dilim
Sen de git, yüreğimi eziver anne.
Kavrulsun yüreğim, savrulsun külüm
Kördüğüm olmuşum, çözüver anne.
(
Anne başlıklı yazı
Mehmet DEMİR tarafından
29.08.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
