Ne zaman hüzünlü bir þarký duysam, aðlarým
Bir anne þarkýsýysa, çekilir damarlarým
Hatýrlasaydým seni, hayalin avuturdu
Elimde deðil anne, sende kaldý bir yaným
Ne zaman hüzünlü bir þarký duysam, aðlarým

Ne bir resim býraktýn ardýnda, ne bir aný
Duymak nasip olmadý, anlattýðýn masalý
Bir anne hasretiyle kavrulur durur içim
Beni burada öksüz, annesiz býrakalý
Ne bir resim býraktýn, ardýnda ne bir aný

Belki sen de ninniler söylerdin baþucumda
Belki elini tuttum küçükken, avucumda
O güzel gözlerinin bakmýþsam da içine
Silinmiþ, hiç hatýran kalmamýþ göz ucumda
Belki sen de ninniler söylerdin baþucumda

Ne çok isterdim senle derdimi paylaþmayý
Öðretirdin mutlaka dertlerle savaþmayý
Kanatlarým kýrýlýp, çaresiz kaldýðýmda
Ýstemez miydin sen de, bana kucak açmayý
Ne çok isterdim senle derdimi paylaþmayý

Yüreðimde hep senin özlemini duyarým
Bir resmin bile yokken sana nasýl doyarým
“Anne” sözü edilse, dalarým uzaklara
Bir yarým orda kalýr, kopar gider bir yarým
Yüreðimde hep senin özlemini duyarým

Gözlerimde matemin, içimde hüzün anne
Þu yaþa geldimse de sönmedi közün anne
Sahi ne renkti gözün, saçýn, ellerin nasýl?
Hayattayken görmedim bir kere yüzün anne
Gözlerimde matemin, içimde hüzün anne

Ne albümde bir resmin, ne adýn, izin kaldý
Yüreðimi kavuran, sönmeyen közün kaldý
Yýllardýr cemalini hayal eder dururum
Bir kere görmediðim sýr dolu yüzün kaldý
Ne albümde bir resmin, ne adýn, izin kaldý

Seni bütün kalbimle sevdiðimi bil anne
Hala yüreðim yanar, serpemedim kül anne
Sensiz yüzüm gülmedi, dinmedi gözyaþlarým
Her gece gel, uyurken gözlerimi sil anne
Seni bütün kalbimle sevdiðimi bil anne

Bari rüyamda olsun göreyim nur yüzünü
Sen de gör, ne halde býraktýn öksüzünü
Annesiz koymuþsan da hayalsiz koyma beni
Bir kez olsun duyayým “Yavrum!” diyen sözünü
Bari rüyamda olsun göreyim nur yüzünü