ÇAKMA EFENDÝLER

Bizim kanaatimize göre insanlar hür ve temiz bir þekilde dünyaya gelirler; ancak insanoðlu büyüdükçe þýmarýr ve þýmardýkça yerinde durmaz. Öyle ki, birbirinin kanýna göz dikerek fesat çýkaracak seviyeye gelirler. Aslýnda bunu, melekler insanýn yaradýlýþýnda hissetmiþ yüce yaratýcýya:  “Yeryüzünde kan dökecek ve fesat çýkaracak insaný mý yaratacaksýn?” (Bakara 30)  diyerek hissiyatlarýný dile getirmiþlerdi. Ýnsanýn doðasýndaki açgözlülük, insaný birbirlerine karþý acýmasýz kýlmýþtýr. Ýlahî kudret, insanýn bu halini kontrol altýnda tutmak için 124 bin elçisiyle müdahalede bulunmuþsa da son peygamberiyle nübüvvet sistemine son vermiþtir. Bunun yerine daha hukuki ve evrensel kurallar býrakarak insanlarýn can, mal, namus ve neslini koruma altýna almýþtýr. Oysa insan azdýkça azdý, birbirlerinin hak ve hürriyetlerine göz dikmeye devam etti. Güçlenen güçsüzü önce esir sonra da köleleþtirmeye baþladý. Gün geldi özellikle kolonyalizmin geliþmesiyle Avrupa’da kölelik ve köleleþtirme zirve yaptý. Öyle ki Avrupa’da her bireyin en önemli zevki ve her devletin de ayný zamanda en önemli politikasý haline geldi.

Bilmem okudunuz mu bilemiyorum. Bu sahada kurgulanan Daniel Defoe’nin “Robinson Crusoe” romaný bunu en güzel þekilde somutlaþtýrmýþtýr. Bu roman Avrupalý zihin haritasýný deþifre etmektedir. Onun için bu romaný okumayanlara özellikle bu romaný okumalarýný tavsiye ediyorum. Romanda, Robinson, orta gelirli ve düzeyli bir ailenin çocuðudur. Ayný zamanda inançlý babanýn çocuðudur. O, anne babasýný takmaz, bir maceranýn ve kýsa yolda zengin olmanýn peþindedir. Kýsacasý engin deryalara dalýp bir an önce efendi seviyesine yükselerek güçsüzler ülkesine seyahat edip, onlarýn mallarýnýn yanýnda fýrsat bulursa canlarýný da almaya çalýþmaktadýr. Bu da baþta da bahsettiðimiz gibi, meleklerin de karþý çýktýðý, “egoizmi” hâkim kýlmak anlamýna gelmekteydi.

Avrupalý efendiler(!) Efendiliði doðal bir hak olarak gördüler. Bunu da kanun adý altýnda anayasal güvence altýna aldýlar. Peki, bunu nasýl baþardýlar, Ýnsanlarý nasýl köleleþtirdiler, insanlar da onlarýn efendiliklerini kabullenip köleliklerine nasýl razý oldular?

Bunlar, önce elindeki tüm imkânlarý seferber ettiler. Kendilerini çok iyi yetiþtirdiler, bilgi ve teknolojiyle donattýlar. Karþýsýndakilerini, önce geri kalmýþlýk, yamyamlýk, teröristlik ve barbarlýkla itham ettiler. Sihirbazlar gibi elindeki imkânlarla göz boyattýlar. Kendilerinin farklý oluðunu, insanlara kabul ettirmeyi baþardýlar, karþýdakini komplekse kaptýrýp özgüvenlerini ellerinden aldýlar. Robinson gibi yýllarca bir adada kalsalar da umudunu yitirmeyip sabýrla emellerine ulaþtýlar.

Kölelikten kastýmýz sadece kiþilerin köleleþtirilmesi deðildir. Karþýdaki kiþilere boyun eðdirmektir. Ayný zamanda, karþý kiþilerin onlarýn amel ve emellerine göre hareket etmelerini saðlamaktýr. Efendi zihniyeti, “asimile eder”, önce ismini sonra dilini hatta dinini dahi beðenmez deðiþtirmeye çalýþýr. Özüyle buluþmayý özellikle engeller. Kendi farklýlýðýný teknolojiyle kabul ettirir. Güven vermez ama mutlak güven ve itaat ister. Efendi zihniyeti son derece faþizandýr. Kendilerinden olan birini dünyaya deðiþmezler, hatta tüm dünyaya bedel görürler.

Söz konusu bu zihniyet, karþýsýndakileri, maiyetlerinde tutabilmek için çeþitli komplo teorilerini üretir, büyük propagandalarla, güçsüz olduklarý halde en güçlü hale gelirler. Romanda da görüldüðü gibi aslýnda çok korkaktýrlar, ancak hileleriyle efendi kalmayý baþarýrlar. Karþýlarýnda asi, zeki ve cesaretli istemezler bu durumda onlara da bazý kýsýtlý imkânlar tanýyarak devre dýþý býrakýrlar. Efendi insan, tüm bunlarý yaparken teolojiyi çok iyi kullanýr. Kutsal metinlerle köleliðin tanrýsal bir irade ve takdir olduðunu kabul ettirirler. Böylece insanýn onlara karþý tek sýðýnaðý olan ilahi kuvvetin de kendilerinden yana olduðunu kabul ettirerek mutlak baðýmlýlýðý saðlarlar. Gün gelir ki kendisine baðlý olduðu köle veya zihniyet, artýk efendisi için her þeyi göze almakta, artýk kendisi diye bir þey kalmaz, efendisinin dili, dini, kültürü ve ülkesi ayný zamanda kendisinindir de. Efendisinin düþmanlarý, kendisinin düþmanlarýdýr.

Romanda köleliði ve ezikliði temsil eden Cuma, Robinson’un bilgi ve teknolojisi karþýsýnda hayrete kapýlmýþ. Robinson, kabileler arasýndaki ihtilaflardan ve kavgalardan faydalanarak Cuma’yý daha rahat kendine baðlamýþtýr. Bu durum, ilerde Avrupalý efendilerin karþýtlarýný daha rahat teslim alabilmeleri için oryantalizm (þarkiyatçýlýk)’i doðuracaktýr. Demek ki günümüzde Robinson, kapitalizm, materyalizm ve kolonyalizm’i temsil etmekte; Cuma da, adýndan da anlaþýldýðý gibi Ýslam ülkelerini ve Afrika’yý temsil etmektedir. Ayný zamanda biri Firavun’u diðeri ise Musa’yý temsil etmektedir. Çok enteresandýr, bu gün gerek Kara Kýta’yý gerekse kýsmen Kýta-ý Asya’yý bilhassa Alem-i Ýslam’ý “çakma efendiler” yönetmektedir. Onlar efendilerinden gördüklerini sadece taklit ederler. Yani beyinsel deðil, güdüsel hareket etmektedirler.

Son olarak þunu söylemek gerekir ki bu çakma efendilerin bir an önce kendi efendilerinin yanýna göndermelerinin zamaný gelmiþtir hatta geçmiþtir de. Yoksa bir Afrika atasözünde de söylendiði gibi “Aslanlar kendi tarihlerini yazmadýklarý sürece, avcýlar kahramanlýk öykülerini anlatmaya devam edecektir.” Eðer bunlar hala Ýslam ülkelerinde cirit atýyorlarsa týpký bir Nijerya atasözünde denildiði gibi  "Eðer bir fare kediye gülüyorsa, yakýnlarda bir delik var demektir." Evet, o delik bir an önce kapatýlmalýdýr. Sanýrým en sonunda kimin efendi kimin köle olduðu net anlaþýlmýþtýr. Sakýn ha, Avrupalý efendileri, efendi sanýp onlara kanmayýnýz. Onlar da asli itibariyle “çakma” dýrlar.

                               HÜLASAYI KELAM, VESSELAM

                                                                                                                           07.03.2013

                                                                                                                 Ziyaeddîn EMBARÎ