Türk-İslam âlimleri serisi – 3
ZEYD
BİN ZEYNELABİDİN
D.
(H. 79) 698 – Ö. (H. 122) 740
Hazreti
Hüseyin’in torunu denilmiş,
Zeynelabidin’in
güzel evladı imiş,
Tabiinden
olup fıkıh âlimi denir,
Künyesi de
Ebü’l Hüseyin bilinmiş.
Haşimi ve
Kureşi nisbesi var denir,
Halifenin
askerlerince şehit edilir,
Cesedi
Kufe’de başı Mısır’da denmiş,
Emeviler
onu iki yere defnetmiştir.
İlmine
babasından ders alıp başlamış,
Pek çok
tabiinden de hadis derlemiş,
Devrin
ünlü âlimlerine intisap eder,
İl il
dolaşıp âlim sohbetine gidermiş.
Ashaptan
bazılarını yakın tanıdı,
Fıkıh ve
kıratta eşsiz bir insandı,
Onun çok
etkili bir hitabeti varmış,
Dinleyenlerde
ilmine hayran kalırdı.
Kıskanç
insanlar onu hep öldürmek ister,
Halife
aleyhine kışkırtmak isterler,
Sebep;
“seyahatleri hep nedensiz” denmiş,
İlim için
gittiğini göz ardı ederler.
“İlim için
değil çevre edinir” denmiş,
“Gözü
hilafette geçmek” diye bilinmiş,
Halife
Medine dışına yasak koyar,
Zeyd bir
fırsat bulup Kufe’ye gidivermiş.
Kufe’de
bölücüler de halkı kışkırtmış,
Korkan
halk Ehl-i Beyt’ten Zeyd’e biat etmiş,
Savaş
hazırlıkları da başlayıverir,
Halifenin
askerleri Kufe’yi kuşatmış.
Savaş
alanında dört yüz kişi terk eder,
Zeyd, terk
edenlere “Ve kad rafaduni” der,
“Beni terk
ettiler” demek bunun anlamı,
Hıyanet
edenlere de “Rafızı” derler.
Yanında
kalanlara “Zeydi” denmiş,
Bu savaşta
hazreti Zeyd şehit edilmiş,
Zeyd’in
oğlu Yahya Horasan’a kaçmıştı,
Onun da
sonu şehadetle neticelenmiş.
Zeyd,
vaktini ilim yaymak için harcar,
Hayatta
başka amacı beyhude sayar,
Fıkıh
ilminde ilk kitap yazan Zeyd imiş,
Ondan
fıkıh dersi almış pek çok âlim var.
Şair, Araştırmacı, Yazar: Abdullah Yaşar
Erdoğan
İmam-ı
A’zam Ebu Hanife Zeyd Bin Zeynelabidin için der ki: “Zamanında ondan daha büyük fıkıh âlimi, sorulara ondan daha seri cevap
veren ve daha açık konuşan kimse görmedim…”