Gök gözlü gökyüzü perisi altýn tepsi içinde doðayý sunuyordu bahar sabahýnýn ýlýk nefesiyle. Bin bir renk, koku ve güzellik… Dalgalar hafif dokunuþlarla kayalarla cilveleþirken, martýlar çýðlýk atarak onlarý izliyordu. Uyanmaya baþlamýþtý çiçekler, üstünde çiy damlacýklarýyla öpüþen güller doðanýn þahýydý sanki. Mest eden kokularý saçýlmýþtý her yana.

Sabah yürüyüþüne çýkmýþ insanlar vardý, kimi hýzlý kimi yavaþ yürüyordu sahil boyu. Yaþamayý severler miydi bilinmez, zevk alýrlar mýydý, meçhul. Çok kalabalýk deðillerdi, ama iki tanesi ayrýydý diðerlerinden. Yaþlarý bir asra yaklaþmýþtý neredeyse. Birisinin sað, diðerinin sol elinde baston, kol kola girmiþ bir kadýn bir adam vardý. Yürürken titriyordu bacaklarý. Ya kalpleri, onlar da fýrtýnada kalmýþ pencere kanatlarý gibi çarpýp duruyordu. Rüzgârýn dokunuþlarýyla bembeyaz saçlarý önüne dökülüyordu kadýnýn. Sýmsýký tutmuþtu adamý ve umursamýyordu hiçbir þeyi. Hafifçe sallayarak baþýný feri sönmüþ gözlerinden uzaklaþtýrýyordu gümüþ telleri.

Adam bir an býraktý kadýný, çiçeklerin olduðu tarafa yöneldi. Eðilip bir bir koklamaya baþladý. En çok güllerin yanýnda kaldý. Arkasýný dönmeden kadýna seslendi:

- Gel, sen de gel ne güzeller bak! Hayat, bunlardan tat almaktýr iþte. Sessizce yaklaþtý kadýn, kesik kesik hacmi daralmýþ ciðerlerine çekti çiçek kokularýný. 
- Çok güzeller dedi. Hepsi birbirinden daha güzel gerçekten. Sonra dönüp adama sordu: Hangi çiçek olsaydým severdin beni?
- Gül, dedi adam, hiç düþünmeden.
- Ama gül dikenli olur dedi kadýn, canýný yakmamdan korkmaz mýydýn?
- Sevgi, gerçek sevgiyse dikenlerine raðmen sevebilmektir onu.
Yok muydu birbirimize batan dikenlerimiz, bunca yýl sevgimiz sürdüyse acýsýna katlandýðýmýzdandýr. 

Yavaþça doðrulup yürümeye baþladýlar, þimdi daha çok sokulmuþlardý birbirlerine. 





2. VERSÝYONU

Meleklerin ýlýk nefesleri altýnda, genç martýlarýn çýðlýklarýna nispet, hafif dokunuþlarla kayalarla cilveleþiyordu dalgalar. 
Sahilde sabah yürüyüþündeydi diðer genç insanlar. Bir de kol kola iki gölge... Bacaklarý gibi titrer, gümüþ telli saçlarý gibi eser miydi kalpleri?
Yeni yetme çiy damlacýklarýyla öpüþen güller, uyanan doðaya davetkâr kokularýný yayýyordu.
Ilýk nefesler “Güllerden zevk almaktýr hayat, acý verse de dikeni” der gibiydi. 
Daha çok sýktýlar kemikli ellerini.