Gece hep buhran, hep karanlýk
Yýldýzlar var ya, gökkubenin ortasýnda çakýlý duran
Onlar da yok bu gece!
Bilmem nedendir;
Kaçmýþ tüm martýlar sevdiðine!
Yalnýzým anlayacaðýn,
Gecenin karanlýðýnda kimsesiz, korkak
Ve üþüyorum: Yalnýzlýðýmýn soðukluðunda.
Aslýnda seviyorum yalnýzlýðý…
Daha doðrusu alýþtým diyelim,
nedendir bilmiyorum, sensizliðin mateminde yüreðim
Aklým ise hala sende.

Pek bir þey kalmayacak benden geriye.
Alacaklar romanýmý, okuyacaklar bir kaç yazýmý,
diyecekler:
- Ne vurgun adammýþ! Amma da anlatmýþ aþkýný.
Umursamayacaksýn.
Kim bilir, nerede olduðumu dahi bilmeyeceksin.
Adým? Sahi ya hatýrlar mýsýn adýmý.
Sanmam!
Bende olsam hatýrlamazdým bu bedbin herifi..
Ne gerek hem!
Koskoca geçmiþ, adý üstünde iþte: GEÇMÝÞ.
Bence hala geçmedi.
Sence hala geçmedi.
Hissediyorum. Bilmem ama hissediyorum iþte.
Yüreðimde bir yerde, isimini bilmediðim bir duygu iþte.
Diyor ki:
- Geçmedi. O da hatýrlýyor, týpký sen gibi.
“Neyi?” diyorum sonra.
Geçiþtiriyorum anlayacaðýn.
Bilirsin, en iyi yaptýðým þey.
Geçiþtirmek. Bunu beceririm bir tek.
Ha bir de hatýrlýyorsan iyi kötü þiir de yazarým.
Benimki de soru.. Nereden hatýrlayacaksýn ki?
Hatýrlama da zaten!
Hatýrlaman acý verir bana..
Üzülürüm anlayacaðýn.
- “Sahi ya, nerede bu martýlar?”
Seni anlatacaðým onlara.
Dinleyecekler, dinlerler, dinlerler mi sahi?
Dediðin gibi:
Ben bi’ yazarým, beni herkes dinler!
Peh, peh..

Kaynak: http://galipargun.com/hangi-aydayiz-daha-cok-mu/