Yine bozdum yeminimi, kahretsin, yine bozdum…

Yazmamam gerekiyordu, biliyorum ama…

Aslýnda nasýl bir ruh hali içinde olduðunu çok merak ediyorum þu an…

Söyle neler geçiyor aklýndan bu satýrlarý okurken. Tahmini zor mu sanýyorsun. Kolaylýkla tahmin edebiliyorum aslýnda, seni az çok tanýrým.

Elimde deðil iþte. Seninle konuþmayý öylesine özledim ki. Ya yokluðunun verdiði o eksiklik: Bilemezsin nasýl acýtýyor içimi.

En büyük tepkinin tepkisizlik olduðu gerçeðini bile bile, eline ne geçiyor, anlamýþ deðilim inan ki.

Bak, ben senin gibi tepkisiz kalamýyorum, döküyorum içimi.

Ne zaman evet ne zaman yolum düþse oturduðun semte ya da ne zaman geçsem hep beraber dolaþtýðýmýz yollardan, senin varlýðýn geliyor aklýma.

Keþke zamaný baþa sarabilseydik. Yok, yok fayda etmezdi yine. Zira bilirim senin inadýný; ne zaman tutsa o keçi inadýn nasýl da bürünürdün sessizliðe ve nasýl çekerdin kendini en derin, en dipsiz kuytulara.

Deðiþmesi gereken içinde bulunduðumuz süreç deðil aslýnda, deðiþmesi gereken senin þu kayýtsýz halin ve vurdumduymazlýðýn. Ne zaman hoþuna gitmeyen bir haleti ruhiye ye bürünsem tüm duygularýndan arýnýrdýn, tek bir duygun hariç: ‘’Beni görmezden gelmen.’’

Son iki yýl zarfýnda farklý farklý huylar edindim ve bir de…

Bir de kendimi sorgulamaya baþladým sayende Ne için mi, dur, daha sýrasý gelmedi henüz…

Þu son iki yýl: Ne çok þey kabuk deðiþtirdi. Asýl önemlisi ben kaplumbaða kabuðumu kýrýp, özgürlüðüme kavuþtum. Yepyeni bir dünyaya yelken açtým.

Sen bilir misin bunun ne demek olduðunu ve bilir misin sessizliðin insan ruhunda yarattýðý tahribatý. Hayýr, bilemezsin çünkü sen yalnýzlýðýn ne olduðunu bilemezsin. Diðer yandan da; býkýp usanmadan koruyorsun çýldýrtan sessizliðini. Ne yaptýmsa kar etmedi, arkadaþým. Bak, hala arkadaþým diye hitap ediyorum yoksa kardeþim mi demeliydin. Ya da, dostum ya da can yoldaþým mý? Gördüðün gibi; pembe gözlüklerimi hala muhafaza ediyorum. Acaba yerimde bir baþkasý olsaydý ne gibi sýfatlarla hitap ederdi sana.

Ya, senin benimle ilgili saydýðýn sýfatlar ne âlemde; büyük ihtimalle sansürlü olacaktýr çoðu, her ne kadar aykýrý kelimeler lügatinde yer almasa da. Zira bunca olumsuzluðun nihayetinde kendini aklamak adýna bana çok þey layýk göreceðin gün gibi aþikâr.

Artýk zamaný geldi, itiraf ediyorum. Daha doðrusu bizi koparan o gerçeði dile getiriyorum…

Zamaný çoktan gelmiþti, artýk harekete geçmem kaçýnýlmazdý. Senin sahip olduklarýnýn yanýnda ben neye sahiptim ki. Yoksa þöyle mi demeliydim: Sen, benim sahip olduðum ya da olmadýðým neyin özlemiyle yanýp tutuþtun. Haydi, itiraf et…

Sen ve kim varsa tanýdýk, tanýmadýk çoktan kendini gerçekleþtirme seviyesine eriþmedi mi benim haricimde. Ve hep sen demiyor muydun, bir þeyler yapmam konusu ile ilgili olarak.

Bilinçsiz bir þekilde bir anda fark ettim ki; ben senin için bir rol model olmuþum geçen bunca zaman zarfýnda; kendi adýma yaptýklarýmdan tut bir sürü þeye varana kadar. Ben bile farkýnda olmazken özelliklerimi, sen çaldýn benden bunlarý azar azar, yavaþ yavaþ ve fark ettirmeden. Öyle ki; kendimi sende görmek artýk sýkýcý olmaya baþlamýþtý.

Peki, ben kimden ne çaldým ya da senden…

Ben sadece gurur duydum senin adýna, olmasý gereken de buydu üstelik.

Mektubumun baþýnda demiþtim ya, sýrasý gelmedi diye, iþte tam sýrasý:

Bir anda her þey dallanýp budaklandý yaptýðým tek bir þeyden dolayý. Ve ben seni tekrar kazanmak adýna ne yapacaktým, biliyor musun? Yolun çok baþýnda iken, pes edecektim, vazgeçip yeni dostumdan, bir daha almayacaktým elime kalemimi. Diðer hayal kýrýklýklarýmýn yanýna gönderecektim onu da. Neden mi, çünkü sen hiç mi hiç hoþlanmadýn yeni dostumdan, çok gördün bana. Hak görmedin iki satýr kelamý.

Ve ilk zamanlarda hep suçladým kendimi yazdýðým için. Bir suçmuþçasýna vicdan azabý çektim önceleri. Sayýsýz kere de nokta koydum sýrf sen mutlu ol, diye. Ket vurdum mutluluðuma aslýnda bana ket vuran sendin…

Herkesin þu fani dünyada elbet vardýr rýzký. Ve herkes kendi kaderini yaþar. Ama senin istediðin, kaderimi yaþamam deðil, kederli bir þekilde yaþamamdý.

Çok kiþi gibi sen de kanýksamýþtýn benim umarsýzlýðýmý. Ben bile benimsemiþken bu prototipi seneler boyunca senin de bunu kabullenmiþ olman oldukça normal.

Gecenin bir yarýsý þimdi. Ve cümle âlem rüyalar âleminde yolculuðunu sürdürürken, ben sadece seninle konuþmak istedim. Ve yanýldým bir kez daha zira sen yoksun ki… Bunu göremeyecek kadar aptalým iþte…

Son bir þey daha: Ýçin rahat mý daha doðrusu hiç mi sýzlamýyor vicdanýn?

Cevabýný bildiðim bir soruyu niye soruyorum ki durduk yerde. Deðiþemedim gitti iþte. Olmasý gerektiði gibi olmazken onca þey, olanlarý kabul etmek nasýl da zor geliyor insana…

Yaþanmýþlýklarýn hatýrýna yazdým tüm bunlarý. Tek taraflý olmasý da üzüntü verici ama en azýndan dile getirdim sana söylemek istediklerimi.

Zaman ne getirir bilinmez ve o bilinmezliðin gölgesinde bu kez ben sana diyorum ki:

Sorgula kendini sadece sorgula ama tarafsýzca ve adil ol…