Benmi
üşüyorum acaba ,güneş alemi yakarken,kelimelerim mısralarım donmuş
yazamıyorum...Serin suların derinliğine gömülmüş nefes alamıyorum.
Sela
sesi ile ürperirken bedenim,ben hala üşüyorum...Kefen biçerken düşlerim
yarınlarıma ,yarınlarım üzgün ben üzgün adımlarım çaresiz kala kaldım.
Yalnızlığım
beni astı hoyrat rüzgarların boynuna sallanıyorum,kurumuş bir dal gibi.
Ömür
solar iken kendi ağacında usul usul kıymetini bilmek gerekir,iman ile Yüce
Allah’a teslimiyet ve Gül kokan Resul
peşinde yürümek gerekir.Bundan gayrısı boştur gönlü ömrü işgaldir
anladım,bildim,gördüm...
Nefsin
ve arzularımla büyüttüğüm, hayallerim nerede ?Nereye kaçtı?Kimler aldı? Muamma!Çiçek
kokusu ile dolan ömrü, iman yolunda yürütmek gerekir, iman mırıldanırken
kulağıma şefkatli şefkatli,merhametli kollarına sarıldım,huzuru neşeyi buldum.
Yıllar
bir yudum su içer gibi biterken, geriye baktığımda bana gülümseyen, iman ve
iyilikten başka hiç bir şey görünmüyordu.İmanın gerisinde bekleyen,
imansızlığın tekmesi üzgün, nefis şeytan üzgün bakıyordu, çok şükür onlar iman
ile ezilmiş yeksan olmuş, yerlerde sürünüyordu.İman ile alemi seyre dalan
gönlüm ,iman ile gülümsüyordu sona doğru koşarken.Nurlar içinde parıldayan
namaz, gamzemde çiçekler açtırıyordu, hayran hayran baktım ,başka alemlere
doğru adım attım.
Mehmet
Aluç