Eyvallah Demeden Gidene Ne Söylenir Ki?

Eyvallah demeden gidene, ne söylenir ki bende söyleyeyim? Kendi isteðiyle tek baþýna bir yolculuða çýkan, gel beraber çýkalým demeden ardýna bakmadan, geride kalan nasýl olur demeden gidene, yüreðinde kendini ve geride kalaný yok sayana, anlatmasý gerekeni anlatmadan götürene ne denir bilemedim þaþtým kaldým! Gitmekle tüm sýkýntý ve dertleri bitecek mi acaba? Sýkýntýyý veren ben miyim ki gidiyor? Hatam olabilir bilmeden kýrdý isem sanmýyorum neden kýrdýn beni demedi ki kendimi anýnda düzelteyim? Ah cevapsýz sorular aklýmda yüreðimde birikerek, beni boþluklarýn çok olduðu uçurumlarýn etrafýnda dolaþtýrýyor! Uçurumun kenarýnda boþluða bakarak, kötüsünü düþünmek gideni geri getirmeyecek, ben en iyisi, yalnýzlýkla dolu odama döneyim kendimle kalayým.

Aslýnda giden o deðil, geride kalan gidiyor yârin gelmeyeceðini bildiði diyarlara. Artýk tüm türküler þiirler, seni anlatacak yüreðimde kabuk baðlayan yaramý, deþerek kanatacak lakin sen bunu hiç bilmeyeceksin. Bilmemek mümkün mü? Ben beceremiyorum, sen nasýl beceriyorsun hayret ediyorum, giderken bari öðreterek gitseydin.

Artýk seher vaktinde, kokunda bana doðru gelmeyecek esen rüzgar ile sadece hasretin acý yanýk kokusu gelecek… Gelene   eyvallah, hoþ geldin demek kolayda, gidene de güle güle demek çok zor.

Taþtý yine hasretle bu deli gönül

Gülmek nasip olmasa da sen gül

Gözlerimde akar iken damla damla yaþým

Sen gül ben öten olamadým bir bülbül

Artýk toparlanma ve bunu kabul ederek yaþamaya devam etme vakti geldi ise hoþ geldi sefa geldi vesselam.

Mehmet Aluç