‘’Menfi hiç bir duygu taþýmýyorum’’ demek düþse de payýma reva görülen nicesi…

Ne zamandýr baþ baþa kaldýðýma kani olsam dao yadsýyamadýðým yanýmla, an geliyor dokunuyorsun uzak bir coðrafyanýn kanayan sýnýrlarýndan sýnýrlarý ihlal etme arzusu ile yanýp tutuþurken. Tümleyen diðer yaným yeni yeni keþfe çýktýðým ki bir ömür ertelemenin verdiði o sýzý yakarken için için. Ve içime akýttýðým gözyaþlarým bir sýr dahi olmaktan çýkmýþ.

Sýr bildiðim kalan yaným kim bilir kaç milyon kez yaftalanmanýn eþiðinde alýþageldiði üzere.

Suçlar pay edilmek içindir ne de olsa oysa suçsuz olduðum halde nedir bu haksýzlýk. Ýnkar edemeyeceðim o kýrýlganlýk nice taný ile eþleþse de elbet var bir bildiði Tanrý’nýn.

Nice ömür

Nice zaman

Zinhar doðmadan henüz

Öyleyse nedir bu çoðalmalar…

Nedir cenazemin sahipsizliði ben bile sahip çýkamazken nice hatýrata, boþ bir tabut adeta meftasý çoktan çalýnmýþ ya da ölüm denen tuzaða yakalanmanýn an meselesi olduðu…

Aþk gibi ölüm de

Çalýntý bedenler

Çalýnmýþ yürekler

Sýrasýz bir gidiþat

Yoz bir tehlike

Adýna cehalet denen…

Bil ki cahil cesareti benimki çarpým tablosunun hiç bir öðesine tekabül etmeyen.

Ne bir çýkarým,

Ne bir sonuç,

Ne de bir baþlangýç…

Baþý olmayan bir hikaye nasýl sonlanýr söylesene.Virgülü olmayan bir cümle nasýl dehþetengiz bir pervasýzlýkla sayýsýz soruya paralel seyreder. Kanýksamak ise tüm maharet ne gibi bir iddiada bulunabilirim ki bir çeyrek dahi etmezken þu kabullenmezlik.

Sýradan bir sýfat altý üstü kýdemli bir sanrý.

Raðbet göresi bir mizaç seninki.

Yaþ almayan bir ruh bana dair.

Peki, bu mudur tek sebep kesiþen hayatlarýn döngüdeki savsaklýðý ya da mecrasý belli olmayan bir iklim yaz sonrasý, kýþ öncesi. Arafta kalmýþ bir ruh belki de akla zarar bir deneyim yoz bir dürtünün iteklediði.

Kýrýk bir sandalyenin kayýp ayaðý ve ayaða düþmüþ bir kez aþk.

Nidasý duyulmazken bülbülün ve örselenmiþ bir gülün kanayan gözyaþlarý.

Suya hasret bir balýk en az güneþe özlem duyan bir beden vahalarda kaybolmuþ.

Belki de þeytani paradoks tüm edimlerin kayýtsýz kaldýðý yaptýrýmlar, yeknesak ve övgüye deðer doðrusu kötülük mimarý insan.

Yazarýn kulaklarý çýnlasýn tabii ki henüz ebediyete intikal etmediyse:

‘’Bir toplum sebepsiz þiddet ve kötülük kusuyorsa bunun nedeni; gerçek kötülük deneyiminin, kötülüðün egemenliði deneyiminin eksik olmasýdýr.’’

Nakaratýn o devinimine sýzmýþ vicdan.

Ve yosun tutmuþ kayalara dönüþmüþ bir kere

Nasýl nasýl da yoksun merhametten                                                   

Ve o asil ruh tapýnasý ketum varlýðýnýn köþebaþýnda sýðýnmýþken Tanrý’ya.

Tanýmsýz, doyumsuz bedenler inançsýzlýklarýyla en ön sýrada saf tutmuþ ve eþelerken topraðý kötülük tohumlarýnýn biteviye serpiþtirirke. Nasýl da kýzgýn Tanrý belli ki o da yaþamakta piþmanlýðý.

Tutarlýlýktan yoksundu insanoðlu ve kýrýktý, paramparçaydý elleriyle yarattýðý Tanrý’nýn.

Ýstifli günahlar kirletirken dünyayý ve öldürürken masumiyeti…

Ve Goytisolo’nun küfreden Tanrý’sý peyder pey ile getirirken serzeniþini:

‘’Söyle bana, efsaneye göre bir haftada yarattýðým bu dünyada ne deðiþti? Bu  soytarýlýðý yok yere uzatmanýn ne anlamý var? Ýnsanlar niye inatla üremeyi sürdürüyor?’’

Cevabý kollektif bilinçaltýnýn o örselenmiþ yadsýmazlýðýnda gizli tümo gizil yanýtlar kendi içindeki tutarsýzlýkla kýs kýs gülerken tüm bu bonkörlüðe ve sýnýr tanýmaz utanç duygusu bir kez daha köreltirken vicdanlarý nihayete erememenin sýrdaþlýðýnda çoktan yol vermiþ iken düþlere…