An’a düþen bir gölgenin istikrarlý yeminine baðlý, kayýp bir kýtanýn en iþkilli azýnlýðýydý sözüm ona. Söz konusu seferberlik iken yanýlgý yüklü, çemkirdiði yüreðe attýðý çamur kadar iz kalýyordu ruhunda.

Debdebeli ve seyri ayrý bir imtihandý hele ki gönül küpeþtesinden uzattýðý merdivenin kýrýk basamaklarýný görmezden gelenler nezdinde.

Düþ yarasýydý, gördüðü kâbus sonrasý istiflediði.              

Gönül yarasýydý, her gidenin ardýndan aðýt yaktýðý.

Sayýsýz izlek vardý belki maruzat beyan edemediði: Kâh dünden yarýna kâh gömülü sancýlarýn bucaðýnda.

Telaffuzu zehir idi hele ki pelesenk ettiði sakýncalý yaratýsý iken þeytan, evrenin.

Üzünç mademki düþtüðü þerh idi ya gerisi…

Ýnkâr edilesi bir gerçek iken sýrtýný çevirdiði, kula kulluk etmekti tek çekincesi.

Hýrpani bulutlar çakmak çakmak yansýyordu zehir kusan öfkesinde insan ýrkýnýn belki de þekillenmiþ yeni insan ýrklarýnýn, olur da o gruplaþma Allah muhafaza infilak eder de bir çapanoðlu çýkarsa altýndan…

Sakýncalý ne çok mevzu vardý da konuþmak ona mý düþmüþtü?

Biraz silik biraz ölgün ve mütemadiyen yorgun bir ruh. Ýþtirak eden bedeni de kattýk mý, hayat yorgunu ve ikbalsiz bir tanrýçaydý nezdinde meleklerin. Sakýnca addedilen ne varsa bertaraf ederdi tek bir gülüþe sýðan gamzeleri Lokman Hekimmiþçesine çalakalem iz sürerken ve önüne serilen kýrmýzý halýnýn olur da püskülüne takýlýp tepe taklak olur dercesine.

Korkular mademki güdümlüydü ve madem sakýncalarý perde arkasýnda boyutsuzluða kul köle olmuþtu… Hanidir acýyan bir yaný vardý yüreðinin ve acýtan sözcükleri, yolarken saçýný baþýný, eremediði pekmez iklimlerde beyhude bir gölgeye mazhar olur da, kim bilir ererdi hidayete.

Oyunbaz bir mizaç, sakýncalý bir yürek sesi ve depreþen ne çok maruzat yüklü iken benlik katsayýsý, sýðýndýðý mihrabýn aymaz yalnýzlýðýnda, peyda olan kýrýk ve hazin bir son.

Albenisi vardý da yok mu sayýyordu düzenek?

Sýrça köþkünün mahremiyeti suskun bir devrin tahayyül ettiði rahvan bir yalnýzlýða mý pencere açmýþtý da yorgun kuþ sürülerinin yolu hiç mi bu yakadan geçmiyordu?

Yalnýzlýðý nüktedan ve boþ vermiþliðinin tasasýna yüklü bir sýzýntý mýydý da sona kurulu alarmýn ara duraðýnda debdebeli bir yalnýzlýðýn hükümranlýðýnda ani bir çalým atmýþtý?

‘’Ah’’ dedi ve derin derin iç geçirdi. Eliyle koymuþ gibi bulacaðýný bilse de bu sefer pek üstelemedi kayýp imgelerin daðýnýklýðýnda kaybolduðu neresi ise.

Edimsiz bir var oluþ olamazdý onunki daha doðrusu hayal meyal hatýrlýyordu seneler evvel baþýndan geçenleri. Bir düþtü kimine göre ve düþmüþtü bir kez yoldan çýkmýþ dürtülerin maruzatýna sýðdýrdýðý ahkâmlarý görmezden gelip.

Bir kez daha derin bir soluk aldý. Eninde sonunda varacaðý noktaya nihayetinde ulaþmýþtý.

Rahvan bulutlar nazlý nazlý süzülüyordu da o mu görmüyordu yoksa düþ kýrýðý ve sebepsiz bir o kadar cibilliyetsiz sanrýlar mýydý ayan beyan yolunu kesen?

‘’Benden buraya kadar’’ demekse tecelli eden, onca emeði boþa mý gidecekti þimdi.

Nüktedan evrenin boþ vermiþliði kadar anlamsýz bir yargýya mahal veren yerli yersiz ve merhametten yoksun sakýncalarýný göz ardý etmesi gerektiðini bilse de oralý bile olmayacaklarý þüphe götürmez bir gerçekti.

Anlýk bir sitem nelere kadirdi.

Ansýz bir yok oluþ muydu yoksa sebep olduðu ikilemleri görmezden gelenlerce hasýraltý edilen.

Yoksa nifak sokanlara ihanet miydi yolsuz kalmýþlýðýnýn bedelini ödemekle yükümlü tutulduðu…

Yükümlüydü yükümlü olmasýna da yüklüydü de yüreði haddinden fazla ve bir o kadar yorgun bir ömrün kýyýsýnda, soluklandýðý mizacý kýrýk ve anlaþýlmasý imkânsýz bir sürü fiiliyat. Bir tutanaðýn altýna düþtüðü þerh idi mademki gerçek dünyanýn en büyük yanýlgýsý, kim bilir kaçýncý hayal kýrýklýðý idi yaþadýðý ve yaþatýlan bir o kadar hazin bir sona mahal veren o sebepsiz var oluþ hatta ne çok sakýnca, bedbin ve istikrarsýz hatta sondan bir adým öncesi.

Kahramaný tek kiþiydi ve tarafýnca sevildiðine kani olduðu yegâne varlýk.

Sancýsý bitimsizdi hele ki artan tedirginliði ve o rahvan yalnýzlýðýna sebebiyet veren.

Parsellenmiþ vicdanlarýn molasýz ihanetlerine rücu eden dokunulmazlýðýndan medet uman kim varsa…

‘’Ýþte’’ dedi ahenkli bir yok oluþun anlýk yorgunluðuna daha da baský yaptýðý o tedirgin lehçe ile ve belli belirsiz inledi.

‘’Ya þimdi ya da…’’demesine fýrsat kalmamýþtý ki tekrarladý o son repliði üstelik babasýndan bir ömür boyu duyup zihnine kazýdýðý.

‘’Meleðim benim, sensin yaþama sebebim. Annen gittikten sonra kutup yýldýzým oldun benim ve sana hak ettiðin gibi bir hayat veremedim. Evet, önceleri suçladým seni ve yüksündüm de seni kucaðýma verdiklerinde. Ufacýktýn ve annenin modeli daha doðrusu minyatür bir peri kýzýydýn dokunmaya ve sevmeye kýyamadýðým. Sana layýk bir baba olamadým. Affet beni, prensesim.’’

Nelere mazhar olacaktý oysa baba kýz aþký: Nüktedan bir sevgi iken evrenin sunumu neden çok görmüþtü Tanrý?

‘’Buna hakkým yok gerçekten de yok ama mecburum’’ demek olmuþtu günlerdir tek tesellisi. Ýþte kader tecelli edecek ve ulaþacaktý anne ve babasýnýn kapýda beklediði cennete. Aslýnda kendini aldattýðýný bilmiyor da deðildi hani. Ne de olsa, kendi elleriyle son vereceði yaþam, Tanrý’nýn gözünde cehenneme geçit verecekti nihayetinde.

Geride býraktýðý ne vardý da bu denli özlem yüklüydü yüreði üstelik kararýný verdiði ilk andan itibaren.

Hazine addedilen bu yaþamdý aslýnda ona dünyada cehennemi yaþatan ve solutan. Solan bir çiçek olduðunu biliyordu babasý da onu terk ettiðinden beri.

Sýzým sýzým acýyan bir dokunuþ idi hayatýn ona sunduðu belki de çaldýðý. Çalýntý bir sevince mademki mahal vermemiþti insanlar ve mademki göz yummuþlardý hidayete ermemesine…

Geride býraktýðý hiçbir þey yoktu sadece defolu bir hayat zincirine tekabül eden o payidar yalnýzlýðý. Gölgelenen bir hayatýn mizacý ona yakýþmamýþtý kim bilir belki de ölüm idi biçilen kaftan.

Annesinin kokusu babasýna o kadar sinmiþti ki. Ya þimdi? Babasý da gittiðinden beri kimi koklayacaktý anne ve baba diye çýðlýk atarken yüreði?

Üstelik onca hatýrayý taþýyacak kadar güçlü de deðildi. Gerçi babasý hep güçlü ve asil kýzým, diye severdi ama…

‘’O son adým, inan ki yol ayrýmýn. Hadi, at kendini ve insanlarýn diline pelesenk et o son cümleni. Öyle ya, ben kifayetsiz bir zavallýyým ve gönül perdemi çoktan çektim.’’

‘’Neler yaþadýðýmý bilmezken kim oluyorsun da ahkâm kesiyorsun?’’

‘’Görmezden geldiðin vicdan yakaným, sefil kýz.’’

‘’Benim vicdaným olsan ne yazar? Bunca kalabalýk bir yalnýzlýðýn vicdanýna söz düþer mi?’’

‘’Peki, söyle o zaman içindeki o küçük çocuða ve haykýr inanmadýðýný.’’

‘’Neye inanýp inanmadýðým kimin umurunda? Güldürme beni. Varlýðým da yokluðum da bir üstelik kim fark edecek gittiðimi?’’

‘’Unuttun mu, söyle? Verdiðin sözü unuttun mu düþ perine?’’

‘’Çok küçüktüm hem de çok. Üstelik o benim düþ deðil diþ perimdi.’’

‘’Sence ben kimim?’’

‘’Bir hayalden ibaretsin hatta istesem þu an yok ederim seni.’’

‘’Dene, o zaman.’’

‘’Çok yorgunum çok hem de.’’

‘’Yorgun deðilsin sadece koca bir korkak.’’

‘’Bu kimseyi ilgilendirmez. Üstelik kimsem kalmadý hayatta.’’

‘’Geç deðil henüz ve sadece düþün.’’

‘’Neyi düþüneceðim bu saatten sonra. Býrak yakamý ve defol git.’’

‘’Kimsesi olmayan kim varsa ve ayrýca…’’

‘’Devamýný dinlemek istemiyorum inan ki. Ve sadece kendimi boþluða býrakmak.’’

‘’O zaman neden tereddüt içindesin?’’

‘’Neden, neden, neden?’’

‘’Cevabýný biliyorsun çünkü acý çekmek ölmekten daha zor.’’

‘’Acý çekmek deðil tek çekincem sadece hissetmek çok aðýr geliyor. Ve kimsesizliðim bir o kadar alçaltýcý.’’

‘’Kimsesiz deðilsin. Ýnancý olan hiç kimse kimsesiz deðil.’’

‘’Kimsin sen?’’

‘’Sence?’’

‘’Hep yanýmda olacaðýna söz ver.’’

‘’Olmayacaksam yanýnda, þu an da olmazdým yanýnda. Sadece hisset.’’

‘’Hissediyorum ve görüyorum da üstelik.’’

‘’O zaman insanlar neden sadece seni görüp ve yapma diye haykýrýyor?’’

‘’Ne yani, bir tek ben mi görüyorum seni?’’

‘’Bayan, bayan iyi misiniz?’’ ‘’Tek yapman gereken baþladýðýn yere geri dönmek. Sadece vazgeç, vazgeç…’’

‘’Baþým dönüyor ve inanýlmaz üþüyorum hem de çok üþüyorum. Neredeyim ben, söyleyin neredeyim? Hem nerede o?’’

‘’Kimden bahsediyorsunuz? Az kaldý boðuluyordunuz. Bu bir mucize. Ýyisiniz deðil mi?’’

‘’Nasýl yani, baþka kimseyi görmediniz mi?’’

‘’Sizi dalgýçlar kurtardý. Üstelik kimse yoktu yanýnýzda.’’

‘’Yalnýz deðildim ki. Hem…’’

‘’Þu an þoktasýnýz. Sayýklamanýz çok normal. Bu ilk kez oluyor.’’

‘’Nedir ilk kez olan?’’

‘’O yükseklikten denize düþüp yaþayan ilk sizsiniz. Demek ki vadeniz dolmamýþ.’’

‘’Bana söz verdi. Evet, söz verdi. Hem…’’

‘’Hem ne?’’

‘’Bu garip deðil mi sizce?’’

‘’Garip olan ne, bayan?’’

‘’Hiç, hiçbir þey. Yaþamak çok güzel/miþ.’’