‘’Þunu çok iyi öðrettim elektrik direklerine,
Kimse;
Benim kadar güzel bekleyemez!’’(Bülent Parlak)

Diyezi ruhumun, diyalektiði ömrün ve þiirime geçirdiðim rugan çizmelerim daha dün gibi aklýmda çocuksu aþklarýmdan bu yaþta bile vazgeçmediðim ve bir örtü ile üstünü örttüðüm dürtülerimin meali küf kokan mecrasý ýssýz zamaný ise belirsiz.

Tembihli olduðum babadan.

En çok sevdiðim iken yine babam.

Elimine edemediðim hayal kýrýklýklarým ve babacý yüreðimle kapýdan kovduðum bacadan girdiði anýlarýn bileþkesinde istifli binlerce cümle ile ahkâm kesen kadere atýfta bulunduðum her sefer aslýnda içimde sönmeyecek o ateþ ile teselli bulduðum…

Baba ikliminde devrilen çýnar aðacý.

Babamýn verdiði harçlýklarla ihya olduðum.

Babamýn güven telkin eden varlýðý ve bir adým ötesi elbet yüreðin nüktesi:

Baskýcý ve otoriter çoðunluðu babamýn:

Aslýnda tek insan gel gör ki; ben kendimi bildim bileli o devasa orduya mensubum…

Hep demez miydi?

‘’Kýzýmý bir tabur asker içine emanet ederken asla da sarsýlmaz kýzýma duyduðum inancým.’’

Yine de çeliþkiler silsilesinde bir azap tohumu ekilen ve beþ dakikalýk yürüme mesafesindeki okulumdan dönerken asla ödünç almayacaðým altýncý dakika zamandan.

Sözcükler sökün eden.

Busesi geçmiþin buðrasý hayatýn ve bir býçak kadar nasýl da keskin babama duyduðum inancýn ertesi korkularýma da ev sahipliði yapan çocuk aklým çocuksa düþlerim.

Aþkýn ayýp bir sözcük olduðu iken addedilen.

Gel gör ki: bunca baskýya raðmen sadece dört yaþýnda keþfettiðim iken aþk ve anlamýný tam olarak kestiremesem de kendimi bildim bileli ben aþký ve insanlarý çok sevdim.

Albenisi vardý eski hayatýmýn:

Bir yanda süregelen baský bir yanda bir elim yaðda bir elim balda.

Neþemse sönmezken.

Babamýn yaygarasýna dahi tahammül edip üstüne üstük tepkisiz kaldýðým ve okuldan gelir gelmez koþtuðum odam benim cennetim ve rüyalarýmýn merkezi.

Hayallerle avundum hep ama hep.

Hayali arkadaþlarýmsa bana asla rest çekmedi.

Ve çocukluðumun en güzel yýllarý babaannem, ben on yaþýma kadar sað iken asla da tahmin edemedim babaannemin üstüne insan tanýyýp tanýmayacaðýmý.

Aþkla sevdiðim ilk arkadaþým.

Aþký telaffuz eden çocuk dilimde saklý meraký dindiremediðim ve en sevdiðim þarký merhum Zeki Müren’in söylediði:

‘’Aþktan da üstün…’’

O gün bu gündür altýndan girdim üstünden çýktým sözcüklerin ve mananýn ve duygularýn ve bilgiye ve sevgiye olan açlýðýmla adeta çað atladým bir ömür boyu sahiden de çað atladým hani yirminci asýrda dünyaya geldiðim ve yirmi birinci asrý merakla karþýladýðým.

Dünde kalan ne varsa güne yýðmak.

Dünde kalan ne varsa hayal unsuru.

Sözcükler ve sevgi çýtayý yükseltirken elim de armut toplamadý hani ve hep sevdim bilgiyi ve hayali.

Babasýz geçmezken çocukluðum ve ikinci çocukluðumu yaþadýðým babamýn vefatýnýn ertesi içine düþtüðüm o büyük boþluk…

Üniversiteden mezun olduðum yýlýn ertesi göç etti babam ve göç mevsimi neden böylesine acele etmiþti, asla bilemedim çünkü gençliðimin en güzel yýllarýnda çokça senemi harcadým boþ yere.

Okul bitince bir iþe girmektense girdiðim yaþadýðým o sýkýntý ve bunalým oysaki kuralcý bir babanýn göç etmesi baþkasýna hayli iyi gelebilirken ve babamý aratmadým o gittikten sonra en aðýr baskýyý bilfiil kendime uyguladým halen de durum bundan ibarettir.

Kuralcý ve katý bir disiplin üstelik sevgiyle örtüþen ve kalan hatýralar bana yetti arttý üstelik.

Taþ toplayýp da kolum aðrýmamýþtý lakin aðrýyan daha beteri kalbimin aðýrlýðý yaktýðým aðýtlardý.

Seksenler ve doksanlar…

Güzel zamanlardan geçtim ben yaþýtlarým gibi pek çok þeyi de bir arada yaþadým tek farkla:

Hayatýn yükü bana aðýr gelmiþti.

Sevginin sorumluluðunu hep taþýmýþken kendimle olan mücadele hep yenik düþtü ve kendime uzaklaþmakla buldum çareyi belki de tabii ki adýna çare demek ne derece doðru…

Üstüne üstelik kendime yabancý olduðumu uzun zaman fark etmedim ne de olsa hayat gailesi idi tutulduðum fýrtýna ve mesleki arayýþýma eþlik eden mizansenler:

Sahi, iþ hayatýný bir cennet gibi algýlamak bu kadar mý olurdu?

Cennetim ve cennetteki melekler:

Sahi, çalýþma hayatýmdaki iþ arkadaþlarýma melek demenin ne gerekliliði vardý üstelik iþimle ve elimdeki dosyalarla yaþadýðým aþký büyütmek ne kelime idi?

Ben de bir melek filan deðildim hani bu durumda insanlarý meleklerle özdeþleþtirmek çok mu saðlýklýydý hani?

Matematikle aram hayli iyi iken ve analitik zekâmla kolayca çözümler üretebilirken nasýl olmuþtu da cennet benzetmemi yüksek sesle dile getirip kendime nasýl oluyor da itiraf edememiþtim?

Bir ütopya olduðu aþikâr.

Bir rivayet olduðu malum.

Kâhin ne buyurmuþtu peki?

Üç vakte kadar terfi alacak ve çalýþtýðým bankanýn en sevilen hatta tek sevilen yetkilisi mi olacaktým?

Yirmili yaþlarýmýn baþýndan otuzlu yaþlarýmýn ortasýna deðin kandýrdým kendimi:

Bir otorite boþluðu filan da yoktu hani:

Disiplin ve uyum ve emek hep baþroldeydi üstelik iþ arkadaþlarýmdan da fazla çalýþýp çok geç saatlerde gidiyordum evime.

Kimse bana madalya takmadý ve ben yýlmadým ama yanýldým…

Kendimi aradýðým bir ömrün ertesi ve kalem ile olan tanýþýklýðýmdan sonra pek çok þey belirginleþti netleþti.

Sisli yollardaki sis dinmiþti.

Yüreðimdeki fýrtýna sona ermiþti.

Ve yazdým ve yazdým ve…

Ve evet, þair gibi bekledim ve bekledim halen de beklemekteyim ve bir cümle daha ekliyorum:

Çünkü neyi ya da kimi beklediðimi bilmiyorum ve tüm yollar yine bana çýkýyor büyük ihtimalle içimden çýkacak bir baþkasýný bekliyorum ve de baþkalaþtýðým da doðru deðil hani bu baðlamda baþa alýp hayatý yeniden doðuyorum günbegün yazdýklarýmla anbean soluduðum havayý eþleþtirdiðim kadar da:

Hem karamsarým hem de umut doluyum ve tüm sokak lambalarýna ve elektrik dileklerine borçluyum aslýnda sanýrým sadece kendime borçluyum pek çok þeyi en çok da kendimi doya doya sevmeyi ve bekletilmekten ziyade beklediðim kadar da var hani her gün yeni bir beklenti ile kelebek ömürlü þiirlerim ve yazýlarýmla da hayata damgamý vuruyorum:

Beklemeye deðer hem de nasýl en çok da yazdýklarýmý görücüye çýkardýðýmda sayfama ve yüreðime konuk olan okuyucu ile buluþmam her þeyin ve pek çok duygunun çok çok üzerinde ve iþte hayatta gardýmý almakla da eþ deðer yazmak ve aþkýn anlamýna vakýf olsam da âþýk olacaðým daha nice þey nice insan var elbet Allah aþký ile beslendiðim kadar iman gücüme sahip çýkmanýn verdiði huzur her þeye ama her þeye deðer…