Temsil ettiðim bir makam mý yoksa þiir ve tevazu yüklü göðün karameli acýlarýmýn da verilmiþken hükmü…

Bir düþ ertesi düþtü yolum size, sevgili bayým:

Ayan beyan yangýndým ayan beyan ayýlamadýðým bir uyku müsebbibi de varsýn olsun sevgi.

Duygularýn hulasasý ve miski amberimsiniz, siz bayým ve iþte günbegün çýtasý yükselen duygularým adýna ister ihmal deyin isterseniz inkâr edin elbet baþým gözüm üstüne seçiminiz.

Devrik cümlelerim vardý önceki hayatýmda ve cümle sonuna koyduðum kâh kanlý bir nokta kâh yanýk bir nota elbet nota verendi kader bense not tuttum bir ömür alt belleðimde.

Üst belleðime gelince…

Ýþte burada durun, bayým çünkü alt edemediðim sadece alt belleðim deðildi benim ve ben dokunmaya dahi kýyamazken sevgiye meleklerin korumacý varlýðýnda kodaman hayaller kurdum çocukluðumdan bu yana sanýrým acýnýn derbisi sanýrým açýnýn dik baþý ve telaþla yazýyorum ben bu satýrlarý hem de yangýndan mal kaçýrýr gibi seviyorum sizi.

Tevazu yüklüyüm.

Üstelik mütereddittir kimliðim ve biliniz ki: asla mübalaða etmiyorum.

Kan çanaðý gözlerim hazanda sarsýldýðým.

Kardýðým bir çakra önümde uzanan hüzünle ýslandýðým ýslattýðým.

Metanet yüklüyüm de ve dirayetim korumak zorundayým: peki, dün ne mi oldu?

Dünü kat iziyle kapattým, sevgili bayým aslýnda kapattýðým aðýr bir kapý idi aðrýma giden ve ben o kapýya defalarca gidip geldim bir baþýma…

Yalnýzdým dün.

An itibari ile de yalnýzým ve yaldýzlý bir yoldayým.

Yaldýz deðilim ama ben bir yýldýzým kuyruðumsa bunca telaþýn arasýnda kopup da terk etti bedenimi.

Ýkna edemediðim kadar da var hani içimdeki yetim çocuðu ve elinden oyuncaðý alýnmýþçasýna aðlayan bir çocuk gibi hatta ve hatta o hüzünlü ve boynu bükük çocuðun da ta kendisi.

Dün dünde kalsa bile izini asla silemeyeceðim.

Dün dünden kopsa bile avurtlarý çökmüþ yapraklara da basmaya kýyamadýðým çünkü ben de savrulmuþ ve yolunu kaybetmiþ bir yapraðým ve izah etmemin imkâný yok yine de elimden geldiði kadar anlatma çabasý içindeyim.

Dünde saklý o üç saat:

Bir baþýma.

Öncesinde savrulduðum ansýzýn ve ben köküme sadýk olsam da dalýmdan düþtüm ve defalarca kayboldum hali hazýrda da kendimi aramaktayým ötesinde kendimi suçlu hissediyorum çünkü annemden ayrý geçirdiðim her dakika her saat ölüm gibi ve ölüm son bir yýldýr peþimizde bense meleklere kanat açarken yüce Rabbime beyan ettiðim üzere…

Devamý mý?

Keþke siz tamamlasanýz.

Öncem mi?

Artýk bir önemi kalmadý hem ben çoktan dünümü ötenazi yaptým ve iþte tarih bir kere daha tekerrür etmekte.

Bir çözelti aslýnda duygu katmaný.

Ve de bir öðreti.

Baþým dik yüreðim kýrýk kalemimse kanamalý artýk benden ne kaldýysa geriye.

Manidar bir rüzgârdý dün beni savuran ve tam üç saat kendimle cebelleþtim derken bulunduðum mekânda hiç tanýmadýðým bir adam üstüme saldýrdý bense tepki vermeye dahi gerek duymadan birkaç adým geri gittim ve an itibari ile ad’ýmý unutmuþtum sonra anladým ki adamýn tek kurbaný ben deðilmiþim ve her þey yolundaymýþçasýna bekledim bulunduðum yerde altý üstü konuþacaðým insanlar vardý ve ben onlarla istiþare etmek adýna tamý tamýna üç saat bekledim.

Dikenlerim mi?

Yoksa acýnýn dilemmasý mý?

Yoksa þiirlerim sadece bir dilaltý mý?

Bense bir yýlký atýyým yýlgýlardan inþa ettiðim duygularým ve üstüne kat çýktýðým.

An geliyor hiçbir þey önem arz etmiyor ve ben bir koþu gidip annemin boynuna sarýlýyorum ve annemi baðrýma bastýrýyorum aslýnda Rabbim iken her ikimizi de baðrýna bastýran ve iþte o acý eþiðinde ömrümden ömür gidiyor.

Bir yitimdi dün.

Bense bitik.

Bit yeniði aradý insanlar ama ben açýk bir ifade ile durumu izah ettim.

Sessizlik racon kesiyor, bayým.

Sözcükler volta atýyor ve de:

Bense beklemedeyim ve sabýrla aþýyorum engelleri.

Kaç bin yaþýna denk düþtüðümü tahayyül edemesem de bir yaþýndaki bir çocuk gibi anneme ihtiyacým var ve bir o kadar annemin de bana.

Sözcükler hörgücümde.

Sözcükler iç cebimde.

Çekincelerim var, olmaz mý lakin yanlýþ bir þey yapmadýðýmýn bilincinde her birini bertaraf ediyorum.

Taraf tutmasam da Araf’tayým.

Düþsem bile ayaktayým.

Rengim yok bu gün tadým da yok ve bir adým da…

Sadece sessizliðin çalan konçertosunda iç sesimin gamlý notalarý nüksediyor ve ben çelik yeleðimle dalýyorum kalabalýðýn arasýna.

Bir manim var ya da yok.

Men edildiðimse mutluluk ve huzur.

Münferit hecelerle örülü günlüðüm ve ömürlük güdülerim.

Seyyah acýlardan kendimi alamazken ve de.

Mustarip olduðumsa pek çok duygu ve feminen bir sözlük filan da deðilim bir feminist asla ama hayattaki o optimum noktaya varma telaþý ile kendimi tek geçtiðim…

Bir maruzatým yok ki benim belki binlercesi.

Miyop ruhlarýn daraðacýnda sallandýrýldýðý ve ben yakýn ya da uzak asla fark etmezken biliyorum da idam sehpamýn beni beklediðini ve idam sehpama dizdiðim sözcüklere aþ ererken aþk bellerken de yazmayý ve iþte azýða aldýðým hayallerden ne kaldýysa azman dalgalarýn da köpürdüðü hayal âlemimde ilerlemekle mükellefim hani olur da bir gün ansýzýn kendime rast gelirim diye…