Hiçbir ayrýntýyý kaçýrmak istemiyorum.

Gönlün hutbesindeki tüm kýrýk niyazlarýma nazire eden buðusu evrenin tamah yüklü gölgeleri ifþa edercesine sitem ediyor dünden arda kalan kýrýklara.

Derin bir sýðýnak eþliðinde ahmakýslatan. Her ne hikmetse üþümeyi ve korkmayý bir arada becerip, dengini arayan bir buluta rast geliyorum. Ýhtiþamýný asla yadsýyamam. Küpeþtesinden hayatýn, ansýzýn gölgelenen gün ýþýðýna birikmiþ hezeyanlarýmla göz kýrpýyorum. Taammüden iþlenen bu acýmasýz katliama söz geçirmek ne mümkün.

An itibariyle saðalttýðým gün dönümünün yitik çeperinde, o kaygý yüklü muðlâk düþlere yaptýðým gönderme ile biriken isi daðýtmak asli vazifem.

Bir haleye sýðdýrdýðým ve yýðdýðým derinliklerinde gök kubbenin ansýz bir seyir belki de muhatap olmam gereken her ne kadar anlam ihtiva etmesi konusunda çekincelerim olsa da. Ve maruzatlarýmý beyan ediyorum bir bir. Kader sorgularken, keder yüklediðini yüklüyor ve çekimserim ve bir o kadar yadsýdýðým sakýncalara da kýlýf geçirip…

Gerisi yok inanýn ki. Hatta öncesi de. Ya yarýndan sonra?

Miracým üç beþ imge geliyor dile. Belli ki göze geldim. Derken göz göze geliyorum bilinmezlik ile. Nasýl da huþu içinde ve ben nasýl da huzursuzum. Kaygýlarýmý tetikleyen ömür güncesi belli ki sýkýþtýracak beni köþeye. Yetmezmiþ gibi… Evet, rücu ediyorum ve vuku buluyor tüm gerçekler bir biri ardýna dile geliyor evrenin saklý sözü ve saklý gözü. Hanidir iç güveysinden hallice dememe kalmýyor ki kopuyor kýyamet lakin bir öncesi büyük kýyametin. Adý saný olmayan cansýz varlýklar her nasýlsa dile geliyor ve bir aðýzdan söylüyorlar en içli o demli þarkýyý. Mecazi yetilerim de güme gitti gideli anlýk bir öfkeyle sarf ediyorum en sakýncalý sözcükleri lakin bir Allah’ýn kulu deðil kýlýný kýpýrdatmak görülmediðime kâiniyim içten içe.

Ýç sesim nasýl da muhafazakâr oysa ve nasýl da döngü ile restleþiyorum. Ne eþrafým ne de dost bildiklerim ve cehennem zebanisi yalan tahakkuklarý eloðlunun bir bir ifþa ediyor gerçekleri. Yalnýzlýðým ve gölgeli boyunduruðu anlýk bir dokunuþla karýþýyor kayýplara.

Bihaberim tahakkümlerin baskýsýndan oysaki en derinde hissettiklerim. Belli ki iyi günlerimmiþ öncesi. Belli ki beterine nail olacaðým bir adým sonrasý.

Yaftalanan hicazlarýn anlýk dokunuþlarýnda vuku bulan rahmet yüklü bir sessizliðe nazire eden o gümbürtü…

Revnak bir kuþatýlmýþlýk.

Soyut bir tezgâh kim varsa ipliði pazara çýkan.

Muteber bir yolculuk benimki ve kendine hani töhmet altýnda kalmaya müsait ve azýcýk alengirli bir tezahürat iken hasýraltý edilen.

Aman Allah’ým nasýl bir coþku bu, demeye ramak kala.

Ve ümmeti yitik o rahvan ve kayýp þehir.

Hani olur da, demeye ne hacet.

Ne de olsa iç güveysinden hallice.

Kýrýk haznemin, kýrýlgan geçirgenliðinde muþtalayan gayri ihtiyari bir yansýma belki de yanýlsamaktan haz ettiðim çekincelerden soyutlarken güme giden o patavatsýz koðuþ akþamlarý.

Müzik kulaðýmda ve kerelerce nüksetmekte ayný esinti. Uzaklarda çok uzaklarda hatta sen de o da. Ben zaten benlik kaygýmý depreþtiren bir yenilgiye maruz kalmýþken…

Baþucumda annem, kucaðýmda hýrkam ve içi boþ delik kollarý.

Fýsýltýlar kulaðýmda raks ediyor.

Ceberut öfkeler nasýl da isyan yüklü.

Yüklüyüm hem de nasýl.

Yükümlüyüm ve alabildiðine sorumsuz.

Ýþte nüksetti þimþek ve gece ýþýdý. Ben üþüdüm. Hanidir o kýrgýn lehçeye mat etmiþken devingen tümcelerimi, ýskalandým yeniden. Yeni bir gölge, yeni bir hutbe ve yeni bir acý.

Anlamsýzlýk yüklüyüm, serzeniþi dokunaklý ahvalimin ben fazlasýyla yoksunum, maðdur bir kýrýlganlýðýn yüz görümü o çalýntý neþesine atýfta bulunan hüzünlü iç sesim iþte kýpraþmakta huzursuzluðum hanidir, hanidir demeye ramak kala kapatýyorum gözlerimi. Bir kez daha esir düþtüm uyku pazarýnda. Uyumaktan imtina ettiðim kaç milyonuncu gece kim bilir. Töhmet yüklü madem sessizlik ses olmama ne hacet.

Günü devirdim, ömrü de.

Yitirdim mecalimi, yitirdim dünleri ve kaygýlarýmý. Lakin yeni kaygýlar ekli listem. Liste dediðime bakma sen. Hanidir soluduðum þu is yüklü odaya katýk yaptýðým tütün yüklü hüznü bir el veren olur mu ki…

Rahmet yüklü sessizliðimin güdümünde kayýp geçen ne çok ahir cümle.

Haczettim, haczedildim, ümmetimi kaybettim ve derken kayboldum hem de bulunmamak üzere.

Sencileyin diye diye, koyuldum yola ve kýrýk bir saza meylettim hacizli hecelerimi: Andým usulca anýlmadým lakin. Andýrdýn her çehrede mahzun gölgeni anlýkmýþ meðer sevgi bellediðim. Bir mecali daha dingin bilip de kaptýrmýþken, bir aþký sonsuz bilip söndürmüþken gözünün ferini ve sönmüþken ölüm çaðýrýrken…

An’ý çentikleyip, dünü yaftalayýp yarýný da töhmet altýnda býraktýktan sonra…

Geri dönümü olmayan bir yok oluþluk madem yolumun kesiþtiði hangi rahvan benlik katlanýr böylesine bir acýya?

Yüz sürdüðüm, iz bildiðim kayýp ritüeli de kayýp verdikten sonra neyin derdidir iþtigal ettiðimiz gecenin sabahýna eremezken o kör karanlýðý siper edip…