Kýraðý çalan zimmetli bir hâkimiyet tüm tahayyül edilesi.

Þatafatlý imgelerin doðurganlýðýnda kýrýk bir mizacýn henüz yitip gitmemiþ sakarlýðý. Sadakat yüklü bir yemin iken son raddede sarýldýðýmýz, anlýk bir sükûnet bir o kadar yadýrganasý.

Sanrýlardan geçti geçeli insanlýk, þizofrenik sýðýntý bir duygunun kýskacýnda katmerli bir yalanla peyzaj bildiði ahretin dingin ve yitik sallantý ile meylettiði yeni bir günün yüzü suyu hürmetine, patavatsýzca salýnmakta kâh bir eriþkinin hâsýl olmuþ girdabýnda kâh sevgi yalayýp yutarken nefret odaklý zihniyetleri görmezden gelip.

Kýrlangýçlar terk edeli daha da hüzün bastý bazen düþünmüyor deðilim hani: Bu kýskacý yadýrgamak en batýl inancý olmalý hastalýklý gölgelerin. Ýçine sýðamadýklarý hiddet denen ikilem ahkâm keserken devrik cümlelerle kurulu pasajlarda, sindirilmeyen bir havanýn o boðucu týnýsý gündönümüne tedarikli, yakalandýðým bir gece iken henüz nihayete ermezken.

Geceyi sevmek en bariz yanýlgý kimine göre ne de olsa gece örtüyor kusurlarý ve ýssýzlýk ile yalýtýlmak, efkârýn tecellisinde huþu içinde sakýnýlan bir evrim.

Çok oldu yolum buralara düþmeyeli.

Çok oldu görmezden geldiðim ya da gelindiðimin bilincinde, pür-ü pak bir hakkaniyet ile tanýþmayalý.

Ve çok olmadý kayýplarýný ve kýrýklarýný aldýrdýðým bir þehrin aymaz ve debdebeli hýrslarýnda soluklananlara nazire yapan bir imgeyi cümlelerimde özgür býrakalý.

Can acýtmak bir meziyetmiþçesine, öfkelerine esir olanlara raðbet oldukça ne bir adým ilerleriz yetmedi fersah fersah es geçeriz hayatýn dingin ve nedamet yüklü fýsýltýlarýný.

Gök gürlediðinden beri kýskacýnda iken þimþekler yalýttýðý kadarýyla evreni, hacizli aþklarý payidar kýlan esef yüklü bir baðnazlýkla rast geliyoruz gözünü kin ve öfke bürümüþ saðanaklarda, nimet bildikleri gýybet iken kovuþturulan insan izlekleri.

Hanidir sürç-ü lisan eyleyen bir ahvalin, ulaþamadýðý bir mertebenin hangi katýysa havada asýlý kalan, esrikli akýllar tüm haznesine bir bir gömüyor yeti bildikleri meziyetlerini. Çok zor olduðunu sanmasam da tek edim sadece anlýk bir serzeniþle yüklendikleri kifayetsizlikleri mal etmek hanidir sükûtu yâd eden bir gönlün tek maliki iken ýssýz ve sýrdaþ bir yanký, kâinatýn izdüþümünde yol vermekse sevgiye, gerçekten de yalýn ve bariz bir aþký yok sayan hak malikleri.

Kaygýlar biledikçe ömrü, deðer kazanan an’ýmýz en sahtekâr yüzlerden yansýyan çetrefilli sakýncalarýna yükledikleri hayatýn üstelik rahvan bir düþüþte elimizden gelmeyen ne ise yüzümüz gözümüz alacalý bulacalý bir sevgi deryasýna bulaþmýþken. Zor olmasa gerek yine zor addedilen bir mefhum bu dipsiz derya: Süregelen rivayetlerin ýþýðýnda, saklý bir dirayetsizlik gölgelenmeye çalýþtýkça olumlu süreçler riayet ettikçe anlýk önyargýlara.

Tecrübe babýnda taçlanan ruhumuz, esnek bir varoluþun çeperinde çýktýkça yoldan, en aydýnlýk yanýmýzla þekillenen o güdümlü süreç, payidar kýlýnan devrik bir mizaç kadar da sakil belki de rast geldiðimiz ömrün tam da ortasýnda.

Neyin sonsuz olduðunu iddia edebiliriz ki? Ömrün peyzajýnda bir görüntü iken her çalýntý fotoðraf, eninde sonunda solmaya muktedir o baðnaz ve gölgeli beyanatlar.

Yetinme endiþesi sarpa sarmadan, geride býraktýðýmýz can çekiþen ayrýntýlar ile boydan boya serili o halýnýn kan rengi öfkesinde, son verdiðimiz düþler iken düþüþe geçen. Düþ’ün bir tecrübe olduðunu okumuþtum Pessoa’nýn bir cümlesinde. Yaþadýðýmýz hayatýn evrelerinde gözümüze soka soka edindiðimiz tecrübeler yetmezmiþ gibi, bir düþe esir olmuþ benliðin hangi çýkmazýnda son bulur ki hayal dahi edemediðimiz ve gerçeðe çok uzak olan tüm yanýlsamamýz.

Yanýlmak da bir meziyet hele ki devingen mahiyette rest çektiðimiz ahkâmlarda var olduðuna kani olduðumuz tüm sivri imgelerin çaprazýnda anlýk bir kaygýyý giyinirken ve anbean yaklaþtýðýmýz muðlâk sonun farkýndalýðýna eriþememiþ iken çoðumuz ve harala gürele yaþamaksa tek meziyet býrakýnýz o zaman da salýnalým dilimizde biriken isyaný en derine gömüp af dilerken.

Sevgi deðil mi soylu bir yüreðin sýmsýký baðlý olduðu hele ki temiz ve bakir bir salýnýmda restleþtiðimiz ne kadar olumsuzluk varsa, sýrt çevirdiðimiz hayatta tek maharet olsa gerek kendimize sýrt çevirmemek.

Can yakan, ne sürecin izafi izdüþümünde peyda olan bir ikrar ne de çalýntý bir ömrün kýyýya vuran yaþanmýþlýðý. Bilakis günbegün seyrelen bir ömür iken henüz miadý dolmamýþ, sahip olduðumuz hiçliði yâd edip var olduðumuzun kanýtý yüreðimizde dile gelmeyen ne varsa. Bazen bir notanýn efkârýnda bazen bir fotoðraf karesinde, görülmeyen ve duyulmayan en içli þarký, bel baðladýðýmýz bir düþ iken biteviye rahmet yýðdýðýmýz.

Kemirgen ruhlarýmýzýn istilasýnda hanidir üzerinden atlamaya imtina ettiðimiz hendek…

Zamanýn mizacý mý nüktedan bir pasaj mý yoksa devindikçe mahkûm kýlýndýðýmýz…

Esrikli bir aklýn peyzajý bir o kadar beyhude bir yörünge, odaklanmaktan köþe bucak kaçtýðýmýz.

Sýdkýmýz sýyrýldýkça ve esir düþtükçe öfkemize, güdümlü bir telaþýn kýyýsýnda çöreklendiðimiz hangi sakýncalý köþe baþý olabilir de… Olacaðýndan deðil lakin olmasýný dilediðimiz ve huþu içerisinde beklentimizle yüzleþtiðimiz.

Hadi takýn miðferlerinizi ve gömülü kýlýn payidar olacaðýna inanmýþ olacaðýnýz tüm nüktedan var oluþlarý ve gecenin dibinde kara bir gölge iken tabi olduðumuz.

Atlas yorganlarýmýzýn kýmýltýsý mý yoksa hazin kýlýndýðýmýz belki de var olmamýþ bir aþkýn hükümranlýðýnda korunduðumuza dair geliþtirdiðimiz inanç ile sürüklenmekten kurtulduðumuz gerçeði…

Hanidir esen rüzgâra karþý koyamazken kim bilir hangi yakada tutsaðýz?

Münferit günler, yoksun telaþlar ve kýrýk cümleler yetmezmiþ gibi öznesini yitirmiþ ve gideceði hiçbir yer olmayan geçiþsiz bir fiil. Yüklemi de sarkacý da kayýp bir nizam mý yoksa? Yetmedi tedirgin bir külfetle çöken omuzlarýmýzda yüklendiklerimize dair geliþtirdiðimiz bir inanç.

Soluklandýðýmýz satýr arasý yolculuklarýn kattýðý ve kaybýna sebebiyet verdiði.

Belki de duyumsamaktan mahrum býrakýldýðýmýz elem iken yüreðin resmettiði, inandýrýldýðýmýz nice masal… Gümbürtüye giden bir mutluluðun izdüþümü iken yaþanan hayal kýrýklýðý.

Kalburüstü imgeler seðirttikçe ve çoðaldýkça hüzün hanidir teneffüs etmek adýna kýyasýya soluklandýðýmýz ya da son nefesi vermezden önce: Kerelerce ölmekten mahrum muyuz da istemiyoruz yeni günün getireceði hazin yüklü o sandýðý açmakla mükellef kýlýnsak da nazarýmýzda gömülü bir saðanak kadar ýslak ve hicap yüklü…

Hayatlar müþfik bir dokunuþun tecellisi ise sundukça imkânlarý ve kopardýkça umut baþaklarýný, soluklandýðýmýz hangi izlekte saklý olabilir ki bilinmezlik... Yoktan var eden Ýlahi Gücün mukadderatý iken evren ve varlýðýmýz, daðýtýlmamýþ eþit þartlara intibak ettikçe bizler belki de köreldiðimizi unutup köreltiyoruz birbirimizi ve tam da bu noktada devreye giren ruhani bir coþkuya kapýlýp seðirtiyoruz bir uçtan diðerine...

Köþegenler belki de beklediðimizin çok uzaðýnda bir rakýma denk düþmekte.

Transa geçtiðimiz bir boyutun tecellisi iken evren, her ikliminde yolumuz düþtükçe nüktedan çaðrýþýmlar peyda olmakta: sakýndýðýmýz mý sakladýðýmýz mý yoksa sarnýcýnda yitip gittiðimiz belki de koruklarýnda yükselip alçaldýðýmýz bir var olup bir yok olduðumuz…

An tekabül ettikçe imkânsýzlýða ve gece döndü mü yüzünü, baþ çevirdiðimiz ne çok çekince, ýslah olmaz imgelerin öfkesinde yoksunluðun tecellisi kadar yürek burkan ve kýrýk namelere sýðdýrdýðýmýz o yüksek ökçeli elem ve sessizlik her ne kadar hâsýl olsa da ani bir neþe: Olmazýn oluru addedilen hicap yüklü bir serzeniþe mahal vermemek adýna sokulduðumuz en sýcak kucak…