Sürç-ü lisan eden bir beyanatta takýlý zihnimin mengene eþliðinde bir izdüþümü aslýnda o revnak gölgeler boyutsuzluðumu ruhani edimlerle sorgulayan.

Anlýk olsa da payidar olacaðýna dair geliþtirdiðim inancýn, tüm defolu gönüllerde kurumuþ bir çiçeði gölgelediði kadar da ayan beyan üstelik.

Dün, asýlý bir kelamdan öte yarýný gölgeleyen…

An, diye diye haykýran bir mizacýn geçmiþine olmayan saygýsý iken her nasýlsa ölümlü bir beþerin kol kuvvetlerinde can bulan aymaz bir sancý.

Bir pergeli kâðýda saplayýp, boyut atladýðýma dair geliþtirdiðim inancýn paralelinde, reþit düþmüþ bir aþka nazire eden…

Kim miyim ben? Bildiðim kadarýyla, üç otuzunda ve üç kocanýn rahmeti ile ergen bir yetiþkinim.

Ýki kýzým var bir de genç irisi bir oðlum. Cahil tayfasýndan bir kadýným aslýnda. Þimdikilerin tabiriyle hayat okulunu bitireli çok olmadý.

Hali vakti yerinde ama iç güveysinden hallice, demeye cesaret bulamadýðým bir de kalabalýk bir eþrafý olan takdir-e þayan bir dulum. Olur da rast gelirsem, dördüncü koca aþkýyla yanýp tutuþmaktayým.

Gölge eden kim varsa geri dursun zira bir þey anlatmadým henüz.

Efendim, sadede gelecek olursak; hepi topu minicik bir kadýným. Ama yüreði engin, gönül gözü zengin bir de hayli aç gözlü. Öyle ya, fazla mal göz çýkarmaz deyip köþeme mi çekilmeliyim?

Hani olur da, denk düþerse neden illa ki yalnýz yaþayacaðým, diye direteyim lakin bu demek deðil ki gelen kocaya da pabuç býrakacaðým…

Derken, bir arkadaþýn gününde toplanmýþtýk ki bir beye rast geldim. Oldukça hatýr-þinas, tam bir Ýstanbul beyefendisi. Kim kalmýþ ki eskilerden, dememe az kalmýþtý ki arz-ý endam etti beyefendi. Ev sahibesinin uzaktan akrabasýymýþ adamcaðýz. Adamcaðýz dememe bakmayýnýz lakin öyle naif ve saygýlýydý ki…

Neyse efendim, demem o ki; tanýþtýk, görüþtük. Ve sözlendik aile arasýnda. Aile, dedimse de çocuklar razý gelmedi.

Ýki kýz ilk beyimden, oðlan son beyden. Zaten ikinci beyim kalpten gittiði için pek kýsa sürmüþtü ikinci izdivacým.

Allah’ýn hakký üçtür ve ikinci evliliðimden bir þey anlamadýðým için, bir hakkým daha olduðu inancýyla evlilik yolunda bir adým daha atmayý uygun gördüm.

Zat-ý muhterem eþini kaybedeli henüz çok yeni ve üstelik çocuksuz bir beyefendi. Hem belli mi olur, ortak bir çocuðumuz olur. Latife yapýyorum efendim. Sakýn yanlýþ anlamayýn, hala genç bir bayan sayýlýrým hem týp bu denli ilerlemiþken. Yine de bu saatten sonra hayatýmý yaþamaya karar verdiðim için, pardon hayatýmýzý desem, daha doðru olacak.

Neye niyet neye kýsmet… Ve sonunda kýzlar razý geldiler benim bu denli bahtiyar olduðuma kanaat getirip. Aralarýnda konuþurlarken duydum ama iþin aslý hiç de oralý olmadým sonrasýnda. Bre, densizler ne deseler beðenirsiniz:’’Kadýnýn bir ayaðý çukurda. Varsýn son yýllarýnda biraz mutlu olsun.’’

Bakar mýsýnýz ettikleri lakýrdýya? Ben daha dünkü çocuðum, ne demekmiþ bir ayaðý çukurda. Ben size bir kardeþ daha yapmazsam ne olayým?

Oðlan sürekli sýkýþtýrmakta:’’Anne, bu adamýn senin paranda gözü var. Yoksa ne diye evlenmeye kalksýn? Kaçýna gelmiþsin de görmez misin? Býrak bu iþleri. Hatta sen git bir huzur evine, yaþýtlarýnla konken oyna.’’

Aman Allah’ým, sanki suç iþliyorum… Hem mutluluk benim de hakkým.

Gittik yýldýrým nikâh kýydýk. Üstelik kimseye haber dahi vermeden. Tabii çocuklar rest çektiler öðrenir öðrenmez.

Malým mülküm olsa ne yazar yalnýz bir hayat sürdükten sonra… Ah, ah demez olaydým. Dün bir bugün iki. Balayýndan döndük ki, kapý çaldý. Nasýl mutlu oldum, bir bilseniz. Sanmam o ki, çocuklar piþman, el öpmeye geldiler; hem benim hem de cici babalarýnýn. Kapýyý açar açmaz ne göreyim karþýmda: Bir kadýn üstelik karný burnunda.

‘’Haným, haným nerede o?’’ demesine kalmadý ki bey sokuldu kapýnýn arasýndan.

‘’Kim bu?’’ diye sormak içimden gelmedi inanýn ki eh, aptala malum olur vardýr bir hikmeti, deyip kapýyý kapadým kadýnýn suratýna. Ama içim kýpýr kýpýr. Bizimki demez mi:’’Hemen aç o kapýyý.’’ Zaten kadýn kapýyý yumruklamakta.

Ýþin iþinde bir iþ var belli ki yine de üç maymunu oynayýp geçtim salona.

Hala ýsrar ediyor adam:’’Git ve aç kapýyý. Kadýný da içeri al.’’

Demem o ki, ben bir kâbustayým. Yine de oralý deðilim.

Dürttü bizimki ama ne dürtmek. Mosmor olmuþ kolum.

‘’Haným, haným uyuya kaldýn. Hadi kalk da sofrayý hazýrla.’’

‘’Nerede o?’’

‘’Kimden bahsediyorsun sen?’’

‘’O kadýn, hani karný burnunda olan!’’

‘’Parasýný verdim, def ettim.’’

‘’Yani gördüðüm kâbus deðildi.’’

‘’Ýlahi, haným. Benim ev sahibinin hanýmý. Ýki aylýk kira borcum vardý, unutmuþum ödemeyi. Verdim, gönderdim.’’

‘’Bu kadar mý?’’

‘’Ne bekliyordun ki?’’

‘’Hiçç.’’

‘’Ne geveliyorsun sen, nadide çiçeðim?’’

‘’Ne diyorum, biliyor musun?’’

‘’Söyle papatyam.’’

‘’Boþ ver.’’

‘’Hadi, hadi söyle de içinde kalmasýn’’demesine kalmadý ki yýðýlýverdi oracýða. Aman Allah’ým olacak iþ mi tam da mutluluðu tatmýþken. Apar topar hastaneye kaldýrdýk adamý. Allah’tan yan komþu çýðlýklarýmý duydu da geldi.

Acilde ilk müdahale yapýldý ve doktor söyledi son sözü:

‘’Çok geç kalmýþsýnýz.’’

‘’Çok mu kötü durumu doktor bey?’’

‘’Son evresi hastalýðýnýn.’’

‘’Haberim yok benim olanlardan.’’

‘’Ne yani, size hiçbir þey söylemedi mi?’’

‘’Saðlýklý olduðunu biliyordum daha doðrusu sanýyordum.’’

‘’Ýyi bir bakýma ihtiyacý var. Yapabilecek misiniz peki?’’

‘’Beyim benim, tabii ki de vazifem. Hiç umut yok mu doktor bey?’’

Varmýþ bir çaresi velâkin geç kalmýþlýðýmýzýn cezasýný çekiyoruz. Evet, evet, ben de çekiyorum ve bebekler gibi bakýyorum hayatýmýn sonbaharýnda gelen mutluluða. Ne tuhaf deðil mi hala mutluluktan bahsetmem. Gelin görün ki ben bu adamý seviyorum. O kadar iyi ve o kadar hasta ki… Her geçen gün gözümün önünde eriyor ve çaresizce tutuyorum elini. Son zamanlarda artýk konuþamýyor da… Ve ona asla sormadým da, neden bana söylemedin, diye. Takdir-i Ýlahi.

Çocuklar affetti beni ve her gün geliyorlar ziyaretimize. Ne kadar yaþar bilmiyorum ama umut ediyorum vadesi henüz dolmasýn, diye.

Bu da benim hikâyem, sevgili dostlar. Ama mutlu ama mutsuz ya da aklýnýza ne gelirse.

Piþman mýyým diye sormayýn sakýn zira sorgulamaya hakkým yok. Sevdim ve yaþýyorum payýma düþeni.

Son bir þey daha… Sakýn ertelemeyin hayatý ve doya doya sevin üstelik sonucunun ne olacaðýný bilmeseniz de.

Unutmadan… Yolunuz düþerse beklerim efendim. Ne de olsa bir fincan kahvenin kýrk yýl hatýrý var.