Zorunluluk olarak addedilen üç beþ kýstasa raðbet etmenin getirdiði külfetle yükümlü olmak, akla zarar doðrusu. Biraz oradan biraz buradan derlediðim bir çizelge zihnimin çok ama çok gerisinde ve ne yazýk ki; hayatýn sunumuyla ön sýralara sýzan bir seçenek. Seçenek demek pek akýl karý deðil aslýnda. Sanýrým içimdeki özlemi huzurun, kalýplara sýðdýramadýðým duygu ve düþüncelerle ýslýk çalýyor ve her nasýlsa ufkun aydýnlýðýna raðbet etmeyen düþ kýrýmý hezeyanlarla oldukça siyaha bezenmiþ bir tevafuk kadar rahmetini esirgemeyen gök kubbenin nazarýnda basit bir yýldýz tozu olsam da.

Yýllarýn dolduruþu, yýkýmlarýn haznesinde buhara karýþan sakýncalý ne çok düþ kýrýntýsý. Soluduðum en yakýcý hava: Adý hasret ve ölümle pekiþen ve hüznün sýrdaþ bir yankýsý þu gönlün demlendiði en yakýn kapý aralýðý. Elinde anahtarla kayýpta þeytan ama her nasýlsa müritlerine devretmiþ nöbeti. Hayretler içerisindeyim doðrusu: Ýyilik ve güzelliðin rotasý nasýl bir anda ibresini sakat ve sakýncalý anlamsýzlýklarla bezemiþ?

Korkuyorum hem de nasýl…

Uyanmaktan korkuyorum gün ýþýdýðýnda ve uyumaktan gecenin bir vakti. Yoksa gündüz uyuyup geceleri mi nöbet tutsam da tehir etsem zulmü ve ölümü?

Takýlý aklým hem de nasýl.

Mihrabý yakýn bildiðim bir güncenin unutulmuþ hangi sayfasýysam…

Gömülü addedilen ne varsa hýrpani bir boyutsuzluðu mesken tutmuþ ve adý olmayan insanlarla eþleþen ihanet yüklü gölgeler yine karanlýðýn en kýdemli oynaþý. Oysaki dingin bilirdim insan yüreðini ve sevgiyle çalkalanan bir ýssýzlýk olarak görürdüm devre arasý düþlerini âdemoðlunun. Ya Havva kýzlarý… Göreceli olduðunu bildiðimi iddia etsem de, sabit ve riyasýz bir dokunuþun özlemindeyim: hani olur da son bulur devranýn o çarpýk süzgecinden geçmek bilmeyen ne kadar olumsuzluk varsa.

Önceleri endiþe ettiðim ne varsa, çok oldu unutalý. Þimdilerde yeni meþguliyetlerim var ve geride kalan onca tortu týkamýþken kanallarýný zihnimin borularýnýn, asýlsýz bir edayla süregelen çalkantýyý görüp, düþünüyorum uzun uzun. Neye yarar, diyeceðinizi bildiðim için pek üstüme alýnmasam da, sadece tehir etmeye gayretiyle ölümü ve acýyý, uzatýyorum saat dilimlerini: Hani olur da, gün sadece gün ýþýðýyla eþleþir ve asla karanlýk çökmez þu sefil yüreklere.

Sevmeye korkar oldum. Yitip gidenlerin ardýndan, biliyorum ki sevmek ve baðlanmak pek makul deðil. Nefret etmeyi de beceremediðim için, hissiz bir yürek fazlasýyla sýkýntý yaratmakta. Sevmeden olmuyor demek ki… Ya ayrý düþersem aþk bellediðim zincirin ucundaki halkalara eklediðim varlýklarla dolu iken saðým solum.

Sayýsýný unuttuðum yenilgiler yine en muzdarip olduðum gerçi somut verilerle ispatlamam mümkün de deðil yine de boþ gözlerle, rahvan bir kaygýyý bastýrma gayretiyle sýðýndýðým kucaklarý kolluyorum gün ertesi ve boynuma dolanan kollara yapýþýyorum tüm kuvvetimle.

Sakýncalý korkularým var oldum olasý hatta korkmaktan bile korkar olmuþken, hicap ettiðim farkýndalýklarým sayesinde bir kademe daha yükseltiyorum huzursuzluðumun çýtasýný. Ne yersiz ne de gerekli ki adlandýramadýðým bir rakýmda buluþuyorum korkularýmla. Gözünün feri sönmüþ ölüm meleði çalarken ýslýðýný, dilimde ve yüreðimde dua def ediyorum sancýlarýný ölüm denen illetin. Mümkün olmasa da en azýndan çabalýyorum.

Çocuklarýn saf yüreklerine sýðdýrdýklarý ne varsa, çalýyorum birer birer ve bu yüzden benzeþiyorum oncasýyla her ne kadar koca bir yetiþkin olsam da, gönlü rahmetle dolu yine de uyumsuzluðumun cezasýný çekip, bir köþede tek ayak üzerinde sobeliyorum nifak yüklü dokunuþlarýný kötülüðün.

Saðým, solum sobe, demeye kalmýyor ki kocaman bir tokat yapýþýyor yürek sesime. Belli ki yine bir yerlerde yanlýþ yaptým. Bulamadýðým gerçekler mi yüreði ýskalayan yoksa atfedilen sýfatlar mý bilfiil sorumlu olduðum. Sorunlu bir izlek iken geride kalan yaþanmýþlýklar, ölgün bir dinginliðin özlemi sakýncalarýný da doðuruyor hayatýn türlü çirkinlikleri ile dolu iken dört bir yanýmýz.

Ýsli cümlelerde, adsýz öznelerle ve çekince yüklü söylemlerle arz-ý endam eden her kim ise, görmezden geldiðim; belli ki dipsiz bir sanrý ile yüzleþmek kaderin bir uzantýsý. Þimdi diyeceksiniz ki… Siz yine de demeyin ve asla inkâr etmeyin gerçekleri. Haddime düþmeyen bir cümle iken tehir ettiðim hayatýn imlediði yine de sokulduðum bir gönül iken adýný koyamadýðým duygularýn hâsýl olduðu, soluduðum aþký ve sevgiyi kirletirler düþüncesi ile saklý tutuyorum kem gözlerden korumak adýna.

Ýmgeler seðirttikçe bir cümleden diðerine, efkâr aðýr basýyor ve boðuluyorum gözyaþlarýna yenik düþüp ki boyunduruðu tüm anlamsýzlýðýn en basireti baðlanmýþ kayýtsýzlýðým iken þu rahvan döngü.