Tehir ettiðine mi yansýn yok addedilen efsunlu mabedinin kýrýldýðýna mý?

Öncesizliðin çeperinde, boyutsuzluðunun indinde hafif meþrep bir týný ile raks ediyordu boyunduruðuna girdiði kim ise. Vakitsiz öten bir horoz edasýyla savuruyorlardý ya gölgesi dahi terk etmiþken cami avlusunda.

Sýkýlgan hatta metazori bir kümelenme idi iþin aslý boyun eðdiði o aklý evvel dostlarý. Öncesinde hayli methetmiþlerdi ilk iþe kalkýþtýðýnda ve hayli alkýþ tutup hoþ geldin partisi bile verecek kadar da emindiler adamdan-ya da eminlerdi baþarýsýzlýðýn ihtilali ile iki seksen uzanacaðýna Cemil Efendinin.

Biraz kaygýlý addedilse de tüm zoru sadece kendi duvaðýný yine titrek elleri ile açmaktý. Sanýrsýnýz ki yeni gelin!

Zorluklar olmuþtu ömür boyu muhatabý biraz da çetrefilli süregelen hayat mücadelesi. Önce karýsýný emanet etmiþti kara topraða ve týrnaklarýyla kazýyýp da üç kuruþ paraya tamah eden akrabalarýnýn iteklemesiyle babadan kalan üç katlý ahþap evi yok pahasýna satýp pay etmiþti sözüm ona ihtiyaç sahibi… kýrýk kuzenlerine.

Dememiþler miydi yoksa:

‘’Amcam, hadi büyüklük sende kalsýn hem de o kadar büyük evde bir baþýna ne yapacaksýn? Görmez misin kaç yaþýna geldin: Hadi okutalým þu köhneyi ve sen de rahat edeceðin derli toplu bir daire al.’’

Sahi, çok mu büyüktü evi ona göre hele ki karýsý göçtükten sonra?

Hem demezler miydi: ‘’Adam hacý olacak da görmeyecek mi ihtiyaç sahibi þu fukara akrabalarýný? Daha neler, adam merdiven dayamýþ seksenine hala karý kýz peþinde mi koþuyor da o köhne evi çýkarmýyor elinden bir de dinden imandan bahseder. Sat çýkar elinden ve tut yolu huzur evinin…’’

Bir kere girmiþlerdi adamýn aklýna ve peyda olan bu istikrarsýzlýðý illa ki kabul ettireceklerdi Hacý Cemil’e.

Neyse ne, demek içinden gelmese de sonunda yapacaðý en baþýndan belliydi hacýnýn. Zaten iki metre kefeni elbet birileri biçerdi yaþlý vücuduna.

Ve derken muradýna erdi herkes, kalan parayý da taksim etti yaþlý adam mahalle esnafýna. Ýþte onun da bir hissesi olmuþtu semtte açýlan o küçük markete.

Ne var ki elinde hissesi olduðuna dair onaylý bir belge yoktu ve adam güvendiði insanlardan bir darbe alacaðýný aklýnýn köþesinden dahi geçirmiyordu.

‘’Sözümüz söz Hacý Amca. Hele ki iþe koyulsun dükkân bak gör nasýl akacak paralar; gözümün önünde ol sen sadece ve üç beþ saat bulun markette.’’

Olacak iþ miydi, demesine kalmadý ki Berber Rýfký çýkardý aðzýndaki baklayý:

‘’Ne kadar emek ne kadar ekmek bre Hacý…’’

Temkini olmasý gerektiði ile ilgili düþünceler pek nazarýnda itibar etmese de adam iþkillenmiþti en konu.

Ne yani bu yaþtan sonra bir de dükkânda mal mý yerleþtirecekti ve derken olanlar oldu.

Boyundan büyük iþe kalkýþmanýn sýrasý mýydý, demekle de nasýl bir çözüme ulaþabilirdi ki?

Döngünün rehavetine kaptýrmýþtý kendini bir kez delikanlý cüssesi addedilen bedeni ile iki büklüm raflara mal dizerken.

Azýcýk kaparo býrakmasý için cüzi miktarda para bile býrakmamýþtý haylaz kuzenleri.

‘’Amca, çocuðun okul taksiti bir de þu birikmiþ kredi kartý borcumuz… Söz sana ayýn ortasýnda o beðendiðin daireyi Ýnþallah baðlayacaðýz ve senin de ultra modern bir rezidansýn olacak…’’demelerine aðzý açýk baka kalmýþtý hacý.

‘’Oðul, rezidans dediðin ne ola ki?’’

‘’Hiç takýlma Hacý Amcam: Bekle ve gör.’’

Ýyi de bu adam nerede yaþayacaktý evin tapusu-pardon rezidans denen meret-üzerine geçene kadar?

Ýþte film tam da bu noktada kopacaktý:

‘’Rýfký Bey oðlum bir baksana.’’

‘’Hacý Amca, görmez misin saç kesiyorum. Hem sen neden marketi býraktýn da geldin þimdi iþin ev civcivli zamaný?’’

‘’Yok, yok iki dakikaya kalmaz giderim gitmesine de ben diyorum ki…’’

‘’Az müsaade Hacý. Bak asker týraþý yapýyorum kýnalý kuzuma.’’

‘’Selametle evladým. Bu akþam daha doðrusu ayýn onuna kadar ben nerede kalýrým bu kýþ kýyamette? Ahþap evimin-pardon eski evim-yeni sahipleri, artýk evi boþalt da tadilata baþlayalým, demekte.’’

‘Oooo, dert ettiðine bak. Kývrýl kasanýn yanýndaki koltuða. Mis vallahi mis, uyu bir güzel ilk müþteri damlayana kadar.’’

‘’Sen ne dediðinin farkýnda mýsýn Rýfký Bey oðlum. Hiç münasip olmaz ki hem rahat da etmem. Daracýk koltuk hem yemek nerede yiyeceðim?’’

‘’Aþk olsun. Sülü’nün esnaf lokantasýnda kalan yemekleri bir güzel poþetler çýrak Nuri. Oh, oh, mis…’’

***

‘’Peki, sonra nerede kaldý Hacý Amca?’’

‘’Çok mu merak ettiniz sizi veletler?’’

‘’Ama baba hikâyenin en heyecanlý yeri. Hadi, durma da devam et anlatmaya.’’

‘’Söylemeye dilim varmýyor ama…’’

‘’Sakýn öldü deme.’’

‘’Yok, yok demem hele ki o geceden sonra.’’

‘’Ne oldu ki o gece?’’

Dinleyin o zaman…

***

Ýyi kötü karný doymuþtu ihtiyarýn gerçi çok yaðlýydý son yediði artýk ama hep demez miydi: yetinmek lazým.

Ve kývrýldý oturduðu koltuða gerçi rahat deðildi ama yine de þükür doluydu. Beli enikonu aðrýyacaktý yine de sabah namazýna dururdu. Sabaha çok vardý: Eþyalarý arasýnda idi Kuran ve esefle kýnadý kendini:’’Ah, nasýl akýl edemedim de almadým yanýma. Allah’ým sen affet beni.’’deyip bildiði tüm dualarý sýralamaya baþladý.

Gözleri kapanýyordu yavaþ yavaþ ta ki…

Sað gözünün ucuyla kolaçan etti etrafý. Uykusunun en tatlý yerindeyken bu ses de ne olaydý ki?

Bir fýsýltý duydu ve devamýnda bir inilti ve derken sessizlik.

Derken musluk sesi geldi arkadan:Týp týp týp.

Saatin tik taklarý da eþlik etmeye baþlayýnca adam iyice iþkillendi ve masada duran ekmek býçaðýna uzandý.

‘’Bre’’ dedi.

‘’Ne iþim ola ki býçakla. Adam mý öldüreceðim? Gelen zaten ne bulur ki market reyonlarýndaki raflardan baþka hem kasada da para yok. Ben uyur gözükeyim de gelen kim ise elbet gider usul usul.’’

‘’Kimdi gelenler peki?’’

‘’Edilen ihbar sonucu polis ekibi.’’

‘’Ýyi de neden ihbar ettiler ki?’’

‘’Doðrusu Hacý Cemil’i bu pislikten kurtaran da bu oldu gerçi kýsa bir süre hapis yattý ama.’’

‘’Eee, ya sonra?’’

‘’Ýþin aslý market adý altýnda giriþtikleri uyuþturucu ticareti idi Hacýnýn baþýnýn aðrýdýðý. Ve adamýn kanun nazarýnda hissesi olmadýðýndan kýsa süre yattý hapiste. Yine de yataklýk yaptýðý gerekçesiyle bayaðý sýkýntý çekti derdini hâkime anlatýrken ve tatlýya baðlandý iþ. Hem de þu evi alanlar var ya…’’

‘’Sahi, evini de satmýþtý yaþlý adam.’’

‘’Onlar da iþin bir parçasýymýþ meðer ve üç kaðýtçý yeðenleri de aldý aðýzlarýnýn payýný ve adama teslim ettiler yine evini gerçi epey borçlandýðýna kanaat getirmiþti yaþlý adam ama kanunun kestiði el acýmaz misali, devlete borçlandý bizim ihtiyar. Hele ki…’’

‘’Hadi baba, þimdi nerede yaþýyor o adam?’’

‘’Bir süreliðine huzur evinde kaldý Cemil Efendi ve orada gönlünü öðretmen emeklisi Mukaddes’e kaptýrdý. Deli Mukaddes.’’

‘’Neden güldün ki þimdi?’’

‘’Nam-ý diðer: Þen Bülbül.’’

‘’Baba, sen ne dediðinin farkýnda mýsýn?’’

‘’Ya, deminden beri ne anlatýyorum size?’’

‘’Üvey-cici- dedemizden mi bahsediyorsun sen saatlerdir? Hani evini satýp huzur evine ek bina yaptýran ve babaannemizle nikâh kýyan? Ýyi de onun adý Hacý deðil ki. Hep Acý Amca diye çaðýrýyor herkes.’’

‘’Kapý çaldý. Hadi, gidin bakalým gelen kimmiþ?’’

‘’Baba, hikâye burada bitti mi yani?’’

‘’Durun, daha yeni baþlýyor. Hele bir balayýndan gelsinler. Devamýný da onlardan dinlersiniz…’’