Sondan baþa güdümlü bir havan topu adeta ifa etme gayreti ile yanýp tutuþtuðumuz ve hayli de sitem yüklü bir martaval insanlarýn kýyama duracaklarýna birbirlerine kýymayý göze aldýðý.

Muteber sancýlarý var evrenin ve en metruk bildirge yine beþerin asýlý isyanlarýna nazire eden þeytan ki kýlý kýrk yarmaktan da öte anlam olma kaygýsý ve derken sipere konuþlu bir varlýk adýna da yeni yetme bir nazla insanlara sunuma hazýrladýðýmýz ama hayatýn sunumunun da fazlaca adil olmadýðý yine de…

Devamý olmayan bir cümle teblið ediyorum madem ve mademki hayatýn buyurgan ve doðurgan iklimlerini de görmezden geliyoruz neyin derdi ola ki tüm varlýðýn hezimete uðratýlýp arabuluculuk yapan kaderin de uzamýnda en gönülsüz rota iken nükseden o vazgeçme dürtüsü.

Neyden kaçtýðýmýz mý sindiremediðimiz mi?

Sevip sevmemek arasýnda ne çok git-gel yaþamayý düþünmeksizin nefrete odaklý bir buhran mý Tanrýlar zamanýnda kutsamýþken evreni ve yine tek Tanrýlý bir dinin sunumunda biz aklý evvel faniler kendimizi eriþilmez sanýrken. Hâþâ, deyip hala nasýl þu noktayý koyamýyorsak?

Zývanadan çýkýp hala hidayete erme hayalleri kurarken ya da kundaklanan insanlýðýmýzýn þeceresini çýkarýp bir mýzrap ararken içimizdeki yarayý kazýmak ya da seslendirme gayreti içersindeyken hani olur da aldým sazý elime, misali.

Gündönümünde batan ya da çýkan debdebeli ve varsýl gölgeleri boyutsuzluk sancýmýz kadar da kýymete bindirdiðimiz egomuz ve peþrevi anlýk bir ikrar iken iç sesin baðýmsýzlýðýnda bizler tüm eþkâlimizi saklayýp birbirimize tuzaklar kurarken ve içine kýstýrýldýðýmýz o kapan yine kendi ellerimizle kazdýðýmýz dipsiz kuyu.

Þafaða kaç kaldý, demek kadar da manidar hani varlýðýmýzýn idamesinde varlýksýzlýðýmýz iken kýymete binen ama her nasýlsa toz konduramadýðýmýz maskelerin gerçek sahibi idimiz iken inkâra yeltendiðimiz…

Bir kuþ kadar ürkek ve kýrýlgan ve makber bellediðimiz gecenin fýsýltýlarýnda kaybolmayý meziyet bilmiþken ve yeniden hükümranlýðýnda varlýðýmýzý tescilleme gayreti ile güme giden hayal ve umutlarýmýz.

Oysaki deyip de baþladýðýmýz cümlenin sonunu getiremezken.

Belki de deyip, baþý kayýp bir hikâyenin saklý kahramanlarýnýn peþine düþmüþken ve istiflediklerimiz kadarýyla yetinemeyip tamahýmýzýn ardý arkasý kesilmeyen isyanýný Tanrý’nýn görmezden geleceði yanýlgýsýyla en hâkim eda iken müþkülümüz bir uzamda sileceklerini çalýþtýrmaktan imtina etmiþken vicdanýmýzýn ve derken büyüyen günahlarýmýz; büyüdükçe günahlar küçülen sevap hacmimiz yine de engin bilip dar alanda kýsa paslaþmalarýn peþine düþüp de sicilimize yansýtmaktan imtina etmenin ötesinde ifa etmekte zorlandýklarýmýz ve her nasýlsa muteber bir mutluluðu peþkeþ çektiðimiz iblisin varlýðý ve töhmeti yine evrenin üstelik kayýp bir rotada geçit vermez bir tünelde hapsolmuþluðumuz…

Sonlardan üreyen rahvan yanýlgýlar aslýnda sonsuzluðun titreþimlerini duyumsamaktan aciz kýlýnýp acziyetimizi kabul etmemek kadar da akla zarar fýtratýmýz sanýrým bu da göreceli bir ifþa yine elden geldiðince ama sunumunda gölgelere rast gelip kaçtýðýmýz kuytularda en dokunaklý saðanak benliðin vicdanla olan birlikteliði ve belli ki fazla da rahat deðil yattýðýmýz döþek zira kabuslarýn peþimizi býrakmadýðý ve düþkün mizaçlarýn pek de muteber olmadýðý yine de hak yemez zihniyetler olma kaygýmýz pek o kadar önem arz etmese de teamül bildiðimiz ama görmezden geldiðimiz.

Bir yere kadar demeyi bilmek mi aslolan yoksa yarým býrakýp kaçmak mý yalýn ayak üstelik tamtakýr bir varlýðý idame ettirmek mi muteber Yaradan’ýn asla kale almasýný gerektirmeyecek ne de olsa hür iradelerimiz ve zihinsel melekelerimiz aralýksýz iþ baþýnda.

Yoksa vakit çok mu geç bu düzeni infilak ettirme noktasýna gelen sürüncemeleri de bir noktada görmezden gelip kendimizi ulaþýlmaz addedip mütereddit ruhumuzun kaygýlarýný da yok sayarken yine de…

Yine de tüm göreceli kehanetlerin caný cehenneme!

Sunumu ya da ifþasý hele ki arþý alaya çýkmýþ bir boykotu da israf ederken aralýksýz kayýt altýna alýndýðýmýz gerçeðini nasýl ihlal edebiliriz belki de hiçliðimizin coþkusunu her þeyiz ibaresi ile silerken tek kalemde ve en muteber dokunulmazlýðýmýz üstelik ilk günden beri deðil mi sevginin ve bilginin boyutsuzluðu hadi ne duruyorsunuz: Çýkarýn hayatýn ve sevginin tadýný hele ki arýndýðýmýz egolar iken kundaklandýðýmýz o þaþalý bildirgelerinde patavatsýz bir istem olsa da varlýðýmýzýn tek muhatabý alt bilincimiz ve tek yapmamýz gereken; saf tuttuðumuz insanlýk kýyýsýnda sadece iyiyi ve güzeli arayýp yine iç sesimize odaklandýðýmýz her satýr baþý ve her yeni baþlangýç týpký ilk günkü saflýðýmýzla evren tarafýndan kucaklanmayý beklediðimiz ve hak ettiðimiz.