Suç mahalline yakýným zira içimden gelen titreþimin esir ettiði belli ki kýyasýya süzgeçten geçen dimaðýmýn manifestosunda, bir tedirginlik ihlali: kâh soyutlandýðým kâh özelikle deþifre ettiðim kaygýlar.

Alaylý söylemlerin nazarýnda mektepli bir üslupla sahip çýktýklarým ve birkaç titrek ýþýk; ha söndü ha sönecek. Ya içimin inkýlâplarýna aykýrý bir gensoru geçerse dost meclisinden? Þunun þurasýnda ikram edip de evrenin, ben her nasýlsa gerisin geri kaçtýðým.

Bu da bizim baba-oðul iliþkisinde gayri meþru bir titreþim sanýrým maliyeti hayli yüklü ya da genlerimi esir ettiðim üç beþ hücre ertesi.

Babasýzlýðýn ertesinde, anneliðin de meþruluðunda bir de özne babýnda eklediklerimiz…

Babasýzlýðýn cürümü sanýrým baba olma korkumu tetikleyen çocuk acýlarým önce öykündüðüm bir adam sonra adamlýktan men ettiðim.

Þimdilerin tutsaðý meþru müdafaa sicilimde gayretimi de görmezden gelen o iri kýyým adam hele ki kükreyip gerisin geri kaçtýðým.

Gecelerin tozunu aldýðým ya da tozunu attýðým gemlenesi dürtülerim ve sýnýf arkadaþýmla kuytularda birbirimize sýrlarýmýzý anlattýðýmýz.

Þimdilerin modasý belki de yanlýþ bir eðilimi sýrtlanmaktan korkup gerisin geri kaçtýðým ve ilk kýz arkadaþýmý yanaðýndan öpüp ona çimdik atma arasýnda gidip geldiðim sonra da gün boyunca tek ayak cezaya çarptýrýldýðým.

Ýlk deneyimim canlýlar üzerinden ve nasibini almýþ o uðursuz kara kedi. Mademki uðursuz bir hegemonya adýna kýrk kez söyleyip de evden cenaze çýkmasýna kadar iþleyen o süreç sonra babamýn kayýþýyla dövüldüðümü inkâr edecek potansiyele sahip olmadýðým gerçeði ile ertesi gün, yüzükoyun yattýðým o aralýksýz yirmi dört saat ve ertesi gün okula gidip de sýranýn ucunda oturma eðilimime öðretmenimin karþý çýkýp soluðu revirde aldýðým.

Þaþý gözlü o esmer hemþire bazen hemþeri deme ihtiyacý hissedip çemkirmesine sebebiyet verdiðim ve bu sefer müdürün huzuruna çýkýp çarptýrýldýðým bilmem kaçýncý ceza.

Ceza üstüne ceza ve her ne hikmetse annem, abdestin nuruyla beni kucaklayýp kulaðýma fýsýldadýðý:

‘’Rabbim, evladýmýn çocuklarýný görme þerefine nail et beni.’’

Ýkram edildikçe bunca hezeyan gel de gelinlik bir kýz bulup kur yuvaný.

O kara kediyi atladýðýmý sanmayýn ama ne zaman kara bir kedi görsem aklýma o yanmýþ et kokusu gelir hem de buram buram. Sanýrým on üçün laneti de buradan geliyor ne de olsa on üç kere þiþlemiþtim onu ve yanýnda… merak etmeyin en yakýn kuyuya attým üstüne çimento döktüðümü de itiraf etmeliyim.

Sadece Halil Aðanýn dilsiz kýzý þahit olmuþtu bu cenaze törenine zaten akabinde ona dersi verdim: Elimde ne kadar kaþýntý tozu varsa arka bahçedeki çamaþýrlara döküp ailecek kasabadaki saðlýk ocaðýnda aldýlar soluðu ve ne hikmetse hemþeri-pardon þaþý hemþire-de nail oldu bu kaþýntý þölenine ve en yakýn hamama yolcu etti onlarý sanýrým birkaç hafta sürdü bu olayýn yankýsý.

Babam demiþtim, deðil mi? Hani o karakaþlý kara gözlü cengâver babam. Aslýnda tekne kazýntýsý ferdi olarak bu soylu-soysuz-ailenin ben de aldým aðzýmýn payýný ablalarýmdan. Dile kolay beþ abla dile kolay beþ kadýn dile kolay beþ düþman ne de olsa yaraya merhem olmuþtum: eh, ne de olsa erkek adamýn erkek oðlu olur/muþ.

Sondan bir önceki bölüm belki de babamýn kansere yakalandýðýnýn beyanatý yine kasaba doktorunun tavsiyesi ile en yakýn þehre gidip tedavi olmasý zorunluluðu. Ama adam toz kondurur mu erkekliðine? Asla yanaþmadý ameliyat olmaya ne de olsa benden sonra bile üretmeye ve üremeye meyyal bir zihniyetle kimselere de demedi ameliyat olmasý gerekliliðinde bunca metazori bir tavýr takýnmýþken doktor.

Serler ve sýrlar ve bir an evvel gözünden sakýndýðý o sandýðýný açýp da gizli gizli aðladýðýna tanýk oldum ta ki:

‘’Oðul’’der demez bittim babamýn yanýnda ne de olsa lafýný ikilemesine izin vermek kayýþýný yerinden çýkarýp bana günümü göstermesi anlamýna geliyordu.

‘’Oðul’’ dedi demesine lakin gelmedi sonu sonra da uzattý elini ve baþladý anlatmaya.

‘’Sen’’der demez baþýný yana çevirdi hemen zira gizlemesi gereken bir duygu boþalýmýna rast gelmem an meselesiydi sonra da dürttü beni:

‘’Kaybol gözümün önünden.’’

Niye gelmiþtim? Niye gidiyordum? Kurcalamadým lakin ne de olsa merak etmiyordum hem merak etmemi gerektirecek ne olabilirdi ki? Ne de olsa… ilgi alaným mý? Daha seçimimi yapmamýþtým.

Günler günleri kovalamadý çünkü haftalardý ve aylardý hýzla geçen ve küçülen bir adamdý babam adeta ve günbegün eriyen cüssesi artýk deðneðe terfi etmiþ bir dermansýzlýkta idi.

Henüz yaygýn deðildi kanser denen illetin nasýl bir musibet olduðu belki de babalýk dediðim musibetin yok olmasýna sebep olacak bir piyangoydu benim için. Deðil kayýþýný pantolonundan çekmek ve beni kýyasýya dövmek, adam kayýþýný kullanma gereði bile duymuyordu ve annemin lastik geçirdiði pantolonun belini sýktýkça sýkýyordu ta ki…

Yine çaðýrdý beni yanýna ama uysaldý bu sefer ya da sarý benzine eþlik eden kem gözlerinde sönmüþ feri ararken ben:

‘’Bana bak.’’dedi.

‘’Bundan sonra bu evin erkeði sensin. Ne o eciþ bücüþ eniþtelerin ne de o koca delisi ablalarýn. Sensin bu evi çekip çevirecek ve bir an evvel büyüyüp köy muhtarýnýn kýzý Þule ile evlendiðini göreceðim. Hem de en yakýn zamanda. Yarýn gidip kýzý sana isteyeceðiz.’’dedi demesine de baþý yan düþmüþtü belli ki Tanrý içimden geçenleri okuyup uygulamýþtý.

Bir haftaya kalmadan kaldýrdýk babamýn cenazesini. Olaylar hýzlý mý geliþiyordu yoksa ben aðýr çekim bir kitle aðýrlýðý ile yerçekimine lanet mi okuyordum?

Anam karalar baðladý ben ise ak akçe kara gün misali her gece Ethem Dedeye göbek atýyordum tabii ki görünmezliðin ve duyulmazlýðýn þeceresinde içimde büyüttüðüm o kadýn ile.

Kadýn büyüdü ben büyüdüm sonra da dedikodular aldý baþýný gitti.

Ortaokulu yarým býrakmýþtým ne de olsa bana zulmedecek bir baba ve öðretmen arayýþým yoktu sonra bir gün köy meydanýnda þaþý hemþeri/hemþire ile karþýlaþtým. Aman Allah’ým, tam bir cadý avýydý kadýnýn kursaðýnda takýlý.

Bir çimdik attý yanaðýma ne de olsa…

‘’Vay, beyim, kocaman adam olmuþsun.’’ Demesiyle itaat ettim içimdeki kadýna ve tabanlarý… tabii ki de yaðlamadým sonuçta er meydanýndaydým.

‘’Nasýlsýn hemþeri abla…’’dememle tokadý yedim.

Ýçimdeki kadýn sonunda çýldýrmýþtý…

Kendime gelmem için çýkmalýydým þehrin merkezine hatta arzýn merkezine ve arz etmeliydim içimdeki kadýný ve un ufak olan gençlik hayallerimi yeniden rötuþlayýp tanrýçamý yaratmalýydým.

Tanrý deðildim ve asla olamayacaktým ama benden pekâlâ eþsiz bir Tanrýça olabilirdi.

Ne çýkardý ki beþ ablaya bir kýz kardeþ eklense?

Gerçi beni tanýmazlardý ama kararlýydým ya da… ikilemler ruhumu çökerttikçe ben de içimdeki kadýný kalaylýyordum ve…

‘’Sýnavlarda oldukça baþarýlý oldunuz. Üstüne üstük yetenek sýnavýný da geçip…’’

Neyin neyden olacaðýna bilemezdi kimse ve sonunda babamýn ruhuna üç Fatiha okuma hakký kazandým tabii ki de baþka bir kimlikle ve isimle. Anamlar zaten beni yolcu etmiþlerdi gurbete ve düzenli para gönderiyordum koca budalasý kazýk ablalarýma.

Ýstanbul’un Anadolu yakasýnda kendi halinde bir klinikte görevime baþladým stajyer hemþire olarak ve lepiska saçlarýmla en gösteriþli kadýnýydým çalýþtýðým yerin ta ki…

‘’Evet, sevgili arkadaþlar. Bu gün baþhemþire olarak sevgili Nihal Haným aramýza katýlacak. Nihal Haným, hayýrlý olsun efendim. Geliniz de sizi arkadaþlarla tek tek tanýþtýrayým.’’

Aman Allah’ým biri Nihal mý dedi? Ne olacak caným, ayný isimden binlerce insan var peki ayný isimden binlerce hemþire var mý?

‘’Sevgili Nihal Haným, senelerce bu memlekete hizmet verdi. Gerek kasabalarýn saðlýk ocaklarýnda gerekse…’’

Peki, ayný isimden sayýsýz þaþý hemþire olabilir mi?

‘’Selam, arkadaþlar. Ben, Nihal hemþire. Bundan böyle beraber çalýþacaðýz.’’

Ve göz göze geldik.

‘’Pek de güzelmiþ arkadaþlarým. Selam caným, seni bir yerden gözüm ýsýrýyor sanki. Hatta… aman olacak iþ mi?’’

Oldu ya da olmadý.

Ya da çýt kýrýldým kýzlara özenip iþi de býrakmadým ama olan oldu sonunda ve biz ýsýndýk birbirimize. Lakin o beni bilmiyor; ben zaten beni öldürdüm.

Düþünüyorum o halde varým, tezine sahip çýkan iki benlik var madem…

Sanýrým babamýn kemikleri sýzlamýyordur zira bir de kýz çocuðu evlat edindik tabii ki de ben ve Nihal. Sonrasýný sormayýn iþte hele ki içimdeki kadýn huzuru bulmuþken.