Nihayetin De Elbette Bir Þeylere Tekabül Edecek

Bir sonucun içinde tekabül (yani sonuç itibarýyla, karþýlýklý olarak) etmek için yazma çabamýn bir tekabül ile karþýlaþacaðýný bilmesem de bilsem de yazýyorum nihayetinde elbette bir þeylere tekabül edecek (o tekabül edilen yer gönüldür biliyorum) karþýlaþacak, bir merhaba diyerek iþte ben geldim diyecek yalnýzlýðýný paylaþmak için. Hayatta zaten bazen ihtimaller zinciriyle birbirine baðlý deðil mi?

Bazen ihtimal deriz bazen tesadüf bazen kader sözle anlatým atmosferi farklý görünse de hepsi aynýdýr. Bir düzlemde hayat yolunda bekleyen, bizi alýp ötelere götüren bilirim. Sonuçta yenilgide olsa zaferde olsa veya olmasa da zafer, yenilginin de bir mesajý var kalk ve devam et… Her bir hayalde saklý gönlüm, düþler, hayaller beni bu gönlümle görünce, buyur ediyor sorgusuz sualsiz yalnýzlýðýma/yalnýzlýðýna çözümüm/çözümsün, iþte o an tekabül eden ne ise yolda bekliyor anlýyor ve hissediyorum.

Varlýðým dediðim mevcudiyetim, dertli mevsimlerin içinde kurumuþ yapraklarla dolu yollarda gezinse de, az ileride açan yeþil tazecik yapraklarý görünce, heyecandan bayýlmamak için kendimi zor zapt ediyorum. Açan yapraklar yokluk diye bir þeyin olmadýðýný haykýrýrken, yeniden yaratýlýþla hayran kalmamak elde mi Rabbimin mutlak güç ve kudretine rahmetine ihsanýna keremine… Ýþte payýma düþen bu âlemde bu hissetmek, içinde gezmek iþte yazdýklarýmla vardýðým ya da tekabül eden sonuç karþýlaþma bu, bundan deðerli hediye, elmas inci mercan, altýn ya da hazine olabilir mi? Olmaz tabi ki…

Bir renkle bir sonuç ararken, binlerce renk ve sonsuz sonuç buluyorum Rabbime þükür. Ben tekabül derken Rabbim temennileri diziyor önüme, ben istemeden Rahmetiyle… Tekabül þükürle temennilere dönüþünce bana deðil, cümlemize bu þükürle dilekler temenniler has bir kabul oluyor, önümüze biz istemezsek te ihtiyacýmýzý bilen Rabbimiz veriyor þükür. Ýþte her bir yolun yanýnda aydýnlýk olarak açan aðaçlar, meyvesi yeþilliði gölgesi hayalden öte âlemlere taþýrken tevekkülle Rabbimin büyüklüðüne mutlak güç ve kudretinin deliline þahitlik ediyorlar…

Yolda attýðýmýz her bir adým bir umman bir koridor basamak bilerek usulca incitmeden basarak yürüyorum. Eskimesin diye, benden sonra gelenlerde yürüsün keyifle diyerek.

Yýllar ki baþýmda çýkan kýllarým adedince uzun ve çok… (Bu arada tarama özürlü olsam da)

Aklýmýn þubeleri koridorlarý aydýnlýk karanlýk hecelerle kin nefret yok…

Yerde sekerek gelen taþlar düþerken çukurlara hatta kafama önemi yok…

Sizleri sevmekten firar etmeyi düþünmek yok, bunu düþünürsem yaþayacaðým olur aðýr bir þok!

Ýþte tekabül eden sonuç karþýlaþma nasýl olur diye düþünerek yazarken, bir adým geride ileride gönüller var muhakkak ki rast gelir diye hala yazýyorum pardon Rabbim yazdýrtýyor çok þükür, selamlarýmla.

Mehmet Aluç

Not: Bu arada bir þiirinde “Tekabül” kelimesini yazan kardeþim, Faruk Nafiz Kýlýçalan’dan ilham olan bu eserim ve yazdýðým diðer bir þiirim için kardeþime teþekkürler ediyorum.