Bana Yarýn Olacak Yarýnlarým

Bana yarýn olacak yarýnlarým sizleri beklerken(Rabbim nasip ederse inþallah göreceðim, nasip deðilse sizler benim yarýným olmayacaksýnýz) heyecanlý bir bekleyiþ içindeyim Rabbimden ümidimi kesmeden beklemekteyim. Bazen kâðýt parçasýna bir þeyler karalarken(bu da artýk mazide kaldý artýk klavye baþýnda Word’e yazarak klavyede saklýyoruz) belki ileride benden sonra birileri okur diye yazmaktayým ayný heyecanýmý içine katarak belki okuyan bu heyecanýmý hisseder. Kendimi gelecek gelecek veya gelmeyecek diye kaygýlar içinde geçirmiyorum biliyorum ki benimse mutlaka Rabbim gönderir ve bana mutlaka ulaþýr. Bu nedenle endiþe duymak yerine acaba yeni gelecek olan geleceðe dair içine bir þeyler katabilecek miyim onun endiþesini azýcýk duyarak hissediyorum yani bu kadar.

 Damarlarýmda akan kanýn sýcaklýðýyla, yarýnýn gelecek olana layýk olma telaþý yokta deðil lakin o kadarda deðil, ben Rabbimin göndereceðine inþallah layýk olurumda Rabbim her zamanki gibi yardýmcým olur.

Bazen böylesine söylemler bazýlarýna delice gelebilir lakin bu hayatta delice olan bir þey Rabbinden kulun ümidini kesmesidir. Ýnsan ümidini kaybederek kendisine dünyasýna zincir vurmasý da nedir buna gerek yok iken. Var olurken birden yok olan insan doðru devam etmeyen iliþkiler dünyasýnda araya dünyayý çýkar iliþkisini duvar gibi örerek bu iliþkiler fikrini beðenmeyerek kendisi yeniden hudut çizmek için alaný yok iken, sahte alanýna yeni bir dünya kurarak ancak kaçmayý bilmektedir derim. Oysa Rabbim bizleri bu iliþkileri daha sýcak daha kuvvetli kopmaz iman baðý ile saðlamlaþtýrmamýzý kesin hatlarý ile isterken birbirinden farksýz alanlarda çukurlarda yaþamayý pekte çok seviyoruz galiba Vesselam!

Mehmet Aluç