Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir sabah evden çıktım işyerine gidiyorum .
Hava keskin bir bıçak kadar soğuk .
Kavşakta kırmızı ışıkta dururken hemen yanıbaşımda ki kaldırımda ayaküstü bekleyen bir kadını farkettim .
Ellibeş altmış yaşlarında eli yüzü temiz ,üstünden başından orta halli birisi olduğu belli .
Kadın bir elini soğuktan korumak için koynuna saklamış diğer eliyle sanki bir şey isteyecekmiş gibi hafif öne doğru avuç açmış .Korku ve utanma hissiyle karmakarışık bir ruh hali olduğu daha ilk bakışta göze çarpıyordu .
Küçük bir duraksamadan sonra kırmızı ışıkta bekleyen araçlardaki insanlara avucunu uzattı ama hemen akabinde elini geri çekmesi bir oldu .Bu davranışı istemdışı bir refleksti . Gayri ihtiyari anlık göz temasında kadının yüzünün asıldığını , gözlerinin bulutlandığını farketmemle beraber ağlamaya başladığını gördüm .
Kadın , alelacele bulunduğu yerden koşar adımlarla uzaklaştı ama ben kendimi çok kötü hissetmeye başlamıştım. Aslında durumun aslını aşağı yukarı tahmin ediyordum ama ne olursa olsun işin iç yüzünü öğrenmeden işe gitmeyecektim .
O esnada arkamda bekleyen araçların ısrarla klakson çalmalarından yeşil ışığın çoktan yanmış olduğunu anladım . Yolun ilerisinde park edebileceğim bir yer yoktu ama kavşakta da bekleyemezdim derken ani bir kararla arabanın kontağını kapatıp park lambalarını açarak araçtan indim.
Lafı uzatmayayım ; hemen arka sokakta duvarın dibine çömelmiş halde ağlarken buldum kadını .Yanına yaklaştım ve benden korkmaması gerektiğini yardım etmek istediğimi söyledim . Kısa bir konuşmadan sonra öğrendim ki oğlu işten çıkarılmış / iş arıyormuş üstelik gelini de hastaymış. Hem hiç paraları kalmamış hem de isteyebilecekleri kimseleri de yokmuş. Oğlu iş bulup çalışmaya başlayıncaya kadar en azından eve iki ekmek götürebilmek ve eğer mümkün olursa ilk okula giden torununa harçlık vermek amacıyla evdekilere haber vermeden yardım eden birileri çıkar mı diye kendince böyle bir yol bulmuş.
Cebimdeki parayı bir an bile düşünmeksizin paylaştım ve kaldıkları evin adresini aldım sonradan o adrese gittiğimde doğruyu söylediğini anladım .Tabi bu tablo içime öyle fena işledi ki ruhsal kimyam allak bullak olmuştu . Sözün kısası gerçekten memlekette ihtiyaç sahibi insanlar o kadar çok ki . Her el açan kişi dilenci olmayabilir bu ince çizginin ayrımına varabilirsek ve eğer mümkünse yardım elimizi uzatabilirsek sosyal sorumluluğumuzun gereğini yerine getirmiş oluruz diye düşünüyorum.
Sayfanızı okurken bu vesile ile hoş bir anı değilse bile naif yüreğinizle paylaşmış oldum .
Selam ve dua ile ...
İNSANLIK ÖLMESİN..
NOKTASINA DOKUNMADAN YAYINLAMAK EN GÜZELİYDİ..
ŞİİRİME YORUMU İÇİN CAN GARDAŞIM