Hiç
gitmeyecek gibiydin. Ses tonun,dokunuşun,yürümen,sarılman… Gitmeyeceksin
sanmıştım. Anlasana işte sırılsıklam aşığım. Hangi iple bağladın beni kendine .
Hadi söylesene hangi tutku vardır böyle delicesine… İki kelime söyle bana şimdi ‘kal yanımda’
olsun. Demezsin değil mi? Peki ben sana iki kelime söylesem . ‘gitmesen olmaz
mı?’ Çok sevmek yetmiyor sevdikçe tükenmeye mecbursun gibi. Bilmem ki insan
sevdikçe çoğalır mı? Yoksa sevdikçe eksilir mi ? Böyle mi yarım kalır insan.
Bir boşluğa düşer. Kızıyorum artık gitme . Bak sen gidersen sonra ben ne
yaparım. Hiç düşündün mü? Senli hayaller kurarım hep. Elbet bir gün geri döner
diye avutmalarım da başlar. Sonra son içtiğin kahve fincanın durur öyle. Son
izlediğimiz filmi izlerim geleceğin güne kadar. Düşün biraz hadi. Kendi kendime
konuşmalarım başlar suskunluğumdan öte. Sen varmışsın gibi gülerim . yokluğunu
hissettiğimde ağlamalarım başlar. Geldiğinde susturamazsın sonra beni.
Yokluğuna öyle inanırım ki geldiğine pişman olursun. Gitme hadi bırakma beni.
Bak ağlamaya başlıyorum. Susturamazsın diyorum. Tamam hadi zorla tutacak
değilim seni. Ben kendi başımın çaresine bakarım. Sen düşünme beni. Git yolun
açık olsun. Benden daha beterlerini bulasın. Bak özlersin sonra ararsın çünkü
nefesime muhtaçsın. İçtiğin su gibi yediğin ekmek gibi. Ne yani günlerce oruçlu
mu kalacaksın. İki kelime daha söylüyorum sana ‘ gitmesen olmaz mı?’ Tamam
bakma bana öyle dayanamam gözlerindeki ifadeye. Git lan hadi git iyice
sinirlendirme. Şekerimi yükseltme düşüp bayılırım kalırsın öyle . Ayıltmak için
uğraşırsın. Git diyorum. Dinle biriciğinin sözünü . Bir daha da çıkma karşıma
dağıtma beni. Bir daha ki gelişini kabul edemem. Gelip de gidişini hiç kabullenemem.
Küfrümü yersin . utanırsın kendinden. Gitmeden önce iki kelime söyle bol acılı
olsun. İçim zehirle kavrulsun. Dur ben söyleyeyim yine ‘gitmesen olmaz mı?’