Deðerli Yazým Dostlarým,

Þuna eminim ki, aklýnýzdan þu soru hýzla geçmekte:

"Ülkem ekonomik krizde, binlerce þehit ailesi maddi manevi azap içinde, bir de üzerine VAN DEPREMÝ sonrasý can-mal kaybý var, þimdi ben bu 18-20 yaþýndaki gençleri mi düþüneceðim?"

Haklýsýnýz...

"Bana dokunmayýn da...."

Ama kazýn ayaðý öyle deðil ki...

Yarýn Van Depreminden YETÝM-ÖKSÜZLERÝMÝZ ayný adrese yolcu olmayacak mý?

Kýsacasý bu çocuklar BÝZÝM CANLARIMIZDAN ÇIKMA.

Onlara sýcak bir yuva bulmak-kurmak çok da zor deðil. Dün TV’DE Beyaz Show'da ilk 30 dakikada milyarlar toplandý. Bir hayýrsever vatandaþýmýz mutlak vardýr.

Hepimiz çocuk okutuyoruz. Tabi ki öncelikle ailemizi düþünmek zorundayýz. Ama bizlerin en azýndan ellerimizi ýsýtacak bir sobamýz ve sýcak bir yuvamýz var. Bir tas çorbamýzý içebiliyoruz.

Ya o gençlerimiz? Ve önümüz karakýþ...

Bir gün bir dostum bana sordu:

-"Emine sen mallarýnýn zekâtýný veriyor musun?"

Ona þaþkýn bakýþlarýmla yanýt vermiþtim:

-"O ney yahu! Týrnaðýmla kazýyarak, zar zor aldýðým evlerimizin zekâtýný nasýl vereceðim ki? Bizler emekli maaþlarýmýzla geçinen, üstüne üstelik daha unumuzu eleyip de duvara asmadýk ki!.. Bir genç okutuyoruz. Ne zekâtýymýþ bu?"

O arkadaþýmýn bana neden sorduðunu kýsaca size anlatmak isterim:

...Efendim, bizim hem yazlýk hem de kýþlýk evlerimiz olduðu gibi, Allah olmayanlara da versin; eþim ve ben tam 46 sene devlette çalýþýp emekli olmanýn bedelini saða sola savurmadýk, kendimize göre yatýrýmlar yaptýk. Bu yatýrýmlarýmýzý da daha sonraki yýllarýmýzda, önce altýn biriktirme, sonra altýnlarý bozdurup topraða yatýrýmla nemalandýrmýþtýk. 25 yýllýk arkadaþým bütün bu çabalarýmýza yakýndan tanýk olduðundan, bize mallarýmýzýn ZEKÂT verip vermediðimizi sormasýnýn asýl sebebi de, kiracýlarýmýzýn bizlere yaþattýðý “maddi manevi sorunlardý.”

Kýsacasý ZEKÂT vermeyi unutmuþ, ama ihtiyacý olanlar mý desem, kurnazlar mý desem, kaptýrýyorduk. Adeta “bir mýknatýs” gibi yamuk insanlarý üzerimize çekiyorduk. Maddi yardýmlarýmýzý sivil toplum örgütlerine yaptýðýmýz aklýma düþünce; arkadaþýmýn bu önemli tespiti sonrasý ona bilgilenmek açýsýndan sordum:

-"...Biz yýllarca yardýmlaþma derneklerinde görev aldýk ve her ay düzenli ödemelerimiz oldu, bir de bazý yoksullara elimizden geldiðince maddi desteðimiz oldu, onlar ZEKÂT yerine geçer mi?"

Arkadaþým da rahatlamýþtý;

-"Geçmez mi, geçer tabi. Allah kabul etsin."

Arkadaþým içime kuþku salmýþtý,biraz bilgi almak açýsýndan kendi kütüphanemde gezindi gözlerim, iki ciltlik bir Ýslam Ýlmihalin sayfalarýný karýþtýrmaya baþladým.

Diyanetin Ýlmihal Kitabýnýn Cilt I ve Cilt II Sayfa:101/161 de “zekâtýn kimlere verildiði ve nasýl verileceði” konusu yazýlmýþtý. Bu bilginin doðru olduðunu var sayarsak zekât;

-Fakirlere verilir.

- Memurlara verilir.

-Müellefe-i kulube verilir. (Müellefe-i Kulub, Ýslam dinini yeni kabul etmiþ kiþilerdir.)

-Kölelere verilir.

-Borçlulara verilir.

-Düþkünlere verilir.

-Yolculara verilir.

-Geliri olmayan kuran ilmi tahsil edene verilir.(-O zaman üniversiteler yoktu, þimdiyse okuyan çocuk ve gençlerimizi düþünmeliyiz.-)

Yukarýdaki maddelerden kimilerine aklým erdiðince us yürütmeyle “eh, olabilir” düþüncesiyle, “acaba zekâtýn verme koþullarý ve miktarý nedir” sorularýma yanýt bulma ümidiyle sayfalarý karýþtýrdým.

Sayfa: 71/91 de okuduklarýmsa arkadaþýmýn sözlerini doðrular nitelikteydi:

"...Bir malda zekât borcu doðduktan sonra, bu borç ödenmeden önce o mal çalýnmak, kaybolmak, gasbedilmek gibi yollarla helâk olsa; mükellef ister ödeme imkânýna sahip olsun veya olmasýn, Hanefîlere göre zekât borcu düþer. Fakat bu malý baðýþ veya satýþ yoluyla tüketirse zekât borcu düþmez, zekâtýný vermesi gerekir.”

Ve zekât nasýl, ne þekilde verilir sorularýmýza yanýtý buldum:

-Altýn, gümüþ, para, ticaret mallarý ile koyun ve keçiden 1/40 oranýnda,

-Ýnek, manda ve benzeri büyükbaþ hayvanlardan 1/30 oranýnda,

-Tahýl, meyve ve sebzelerden 1/10 oranýnda zekât verilir. Eðer bir kimse bu ürünleri yetiþtirirken para harcayarak sulama yapýyorsa 1/20 oranýnda zekât verir.

-Devenin zekâtý olarak ise 5 deve için 1 koyun verilir.

O zamanýn sosyal ve ekonomik koþullarý göz önünde tutulmuþ. Þehirde yaþayan bizlerin ne devesi, ne keçi ve koyunlarý var. Ancak kýrsal beldelerimizde yaþayan zengin kiþileri, yukarýdaki maddelere göre ZEKÂTI hak eden kiþilere verebilirler. Kentlerimizde yaþayan durumu iyi, taþýnmaz mallardan gelir kazanan kiþiler de zaten devlete senelik vergi olarak ödemektedir. Hatta taþýnmaz mülkleri satýp-aldýðýmýz zamanda da oldukça yüklü vergiyi devletin bankalarýna ödemekteyiz.

Devletimiz, þu durumda ister istemez Hz. Ömer’in adaletini uygulamaktadýr.

Bu bilgilerle vicdanýmý rahatlattýktan sonra içimdeki huzursuzluðu yok edememiþtim. Çünkü yediðim lokmalar boðazýma diziliyordu. Radyatöre elimi koyduðumda önceden elimden tüm bedenime sýcaklýk yayýlýyorken þimdi içim üþümekteydi.

Aklýma o anasýz babasýz çocuklarýmýz gelmekteydi.

Kimileri depremde yitirmiþlerdi ana ve babalarýný, kimileriyse VATAN SAÐOLSUN diye þehit olmuþtu askerlik vazifesini yaparken.

Eþime sordum:

-“…Var mýsýn bu ay sadece üç öðün yemeði iki öðüne düþürmeye?”

O hemen atýldý:

-“Varým caným, Çanakkale’de askerin yemek listesini anýmsadýn mý?” diye sordu.

Anýmsayýnca gözlerim yaþardý, boðazýmda yüreðimin özleri birikti. Yutamadým…

Çanakkale savaþý askerin yemek listesi: 
43. Alay 1. Piyade Taburu 1. Bölük, 1917 yýlý yemek listesi;
-15 Haziran Sabah: Üzüm hoþafý. Öðlen: Yok. Akþam: Yaðlý buðday çorbasý ve ekmek.
-26 Haziran Sabah: Yok. Öðlen: Yok. Akþam: Üzüm hoþafý, ekmek.
-18 Temmuz Sabah: Üzüm hoþafý. Öðlen: Yok. Akþam: Yarým tayýn ekmek.
-8 Aðustos Sabah: Yarým ekmek. Öðlen: Yok. Akþam: Þekersiz üzüm hoþafý, ekmek yok
-21 Temmuz 1917\'den itibaren ordu emriyle ekmek istihkaký 500 grama indirilmiþtir.

Yukarýdaki listeyi anýmsayýnca, bizlerin iki öðün bile yemek yediðimize-yiyeceðimize þükretmemiz gerekir, diye düþündüm.

Yaklaþan Kurban Bayramý, zekatlarýmýzýn doðru adreslere ve gerçek ihtiyaç sahiplerine vermek için en uygun zaman, diye düþünüyorum.

Sevgi ve saygýlarýmla

Emine PÝÞÝREN/27.10.2011

Not: YURT AYDER Baþkaný Sn. Osman YILDIZ Beyle iletiþim kurmak, 18 yaþ sonrasý yetim ve öksüzler hakkýnda, bilgi almak isteyen arkadaþlarýmýz 0535 565 38 01 no’lu telefonla iletiþim kurabilirler.