Gün gelir yanar ýþýk yürekte ve hislerde,

Deryalarýn serilir avizeler altýnda.

Rahmet yaðmuru yaðar nefeste ve seslerde,

Kim diyor geceler katran saðar diye. Allah, öyle bir Allahtýr ki, geceleri mehtap ve yýldýzlarla süsler. Umudun tükendiði anlarda yüreklere sevda zerk eder, aþk zerk eder. Kararan ruhlarý aydýnlatýr. Ýzzetin en doruðunu sunar Âdemoðluna.

Kim diyor yüreklerde hüsranlar baki kalýr diye. Gün gelir yüreklere ýþýklar girer. Gecenin koyusunu alýr üzerimizden ve þafaklar sökülmeye baþlarken seherin baþlangýcýnda tespih tespih bülbüller ibadet eder. Mabedin kapýsýnda coþkun bir sel halinde içeriye girersin. Güvercinin beyaz kanatlarýnda cennet kokularýný hislerine sevk ederek adým adým huzura doðru yolculuklar yapmaya baþlarsýn.

Þadýrvanýn þýrýl þýrýl akan sesinden mest olursun bir sabah. Yüreðinin paslýðý gider. Malazgirt’te,Kosova’da,Varna’da ve hatta Ýstanbul’un fethinde hissedersin kendini. Nesimi gibi “ Enel Hak “ saadetine erersin, Yunus gibi Taptuk dergâhýna adýmlarýný sýklaþtýrýrsýn.

Ýþte bu duygular içinde açarsýn mabedin kapýsýný. Avizelerin seni okþayan parýltýlarýný görürsün. Gözlerinden boncuk boncuk yaþlar dökülür. Derya içinde deryayý bulursun. Dudaklarýn zevkle kýpýrdar. Âlemi unutarak geniþ vadilerin içinde yakut ve elmaslarla halvet olursun.

O an selam verir sana Edebali, selam verir Çanakkale. Þehitler, gaziler, yarenler,sultanlar toplanýr etrafýnda.

Sesler baþkalaþýr, nefesler baþkalaþýr. Âlemin dýþýna taþarsýn. Hayal bile edemeyeceklerin gözlerinin önüne düþer. Mevsimlerin ýstýrabý yüreðinde yavaþ yavaþ diner. Ve sonunda avizelerin ýþýklarý, gönlündeki katraný alýr götürür. Hislerinde saadet raks eder.